نظر دانشجویان

سامانه های درسی الکترونیکی در مدت نزدیک به دو سال تحصیلی (1400-1398)، مصادف با همه گیری کوید-19، در دانشگاه ها در سراسر جهان جایگزین کلاس های درس حضوری گردید. بدین جهت، مدرسان مجبور شدند به تدریس در محیط های مجازی روی آورند. این جایگزینی مشکلات چندی در فرایند یاددهی- یادگیری به وجود آورد و کیفیت یادگیری را متأثر نمود. ازاین رو، این سؤال ها را می توان مطرح که «نظر دانشجویان نسبت به سیستم ها و سامانه های یادگیری الکترونیکی چیست؟» و «آیا نظر دانشجویان با ویژگی های فردی آنان رابطه دارد؟» برای پاسخ دادن به این سؤال ها، یک طرح پژوهشی تدوین شد و در جامعه دانشجویان دریکی از سامانه های درسی در رشته علوم ارتباطات در یک دانشگاه پژوهشی به اجرا درآمد. حجم جامعه موردمطالعه 43 نفر بود که به عنوان نمونه آماری موردنظر قرار گرفت. سپس با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی داده های موردنیاز گردآوری، تنظیم و تحلیل گردید. یافته ها و نتایج پژوهش نشان می دهد که اکثریت دانشجویان موردمطالعه (72٪) نسبت به سامانه درسی الکترونیکی نظرشان مثبت نبوده است و از آن رضایت نداشته اند. علاوه بر آن، میان نظر دانشجویان و ویژگی های فردی آنان (جنسیت و علاقه به رشته تحصیلی) رابطه ای وجود ندارد. آزمون آماری  در سطح معنی داری  عدم رابطه یادشده را مورد تأیید قرار داد. در پایان مقاله پیشنهادهای اجرائی و نیز پیشنهاد برای پژوهش های دیگر عرضه شده است.