نوآوری معنا در طراحی

این مقاله بر این پیش فرض استوار است که برای رسیدن به خلاقیت در طراحی باید به روش های آفرینش معنا و مفاهیم جدید در علوم انسانی، همانند روش های خلاقیت از دیدگاه فنی توجه شود. بر همین مبنا، زیرساختارهای نوآوری طراحی محور برای خواننده فارسی زبان گشوده می شود تا امکان انطباق آن با مفاهیم بومی خود را فراهم آورد. در این راستا، هرمنوتیک چارچوبی نظری برای خلاقیت در طراحی در نظر گرفته می شود. پس از ارائه و معرفی مفهوم هرمنوتیک و بررسی سیر تاریخی کاربردی سازی آن در فرایند طراحی، به بررسی روش ها و مدل های کاربردی سازی این شاخه در طراحی پرداخته می شود و دو مدل استعاره و روایت استخراج می شود. سپس درباره مدل استعاره در قالب چند مثال مشروح، چه از کار طراحان گذشته و چه از یافته های نگارندگان، بحث می شود. در نهایت، مدل روایت و مدل سازی سایر مفاهیم به کاررفته در هرمنوتیک، به اجمال بررسی می شود. ارزش این پژوهش برای طراحانی است که می خواهند در عین حفظ نگاه روشمند به طراحی، به امکان سنجی و امکان سازی برای خلاقیت با توجه به محدودیت های بازار و امکانات بیندیشند و مایل اند خلاقیت در طراحی، قابل مدیریت و پژوهش باشد.