بسط و گسترش

در این نوشته تلاش شده با بررسی روش های ایجاد تنوع در الگوهای ریتمیکِ سازنده ی ضربی های ردیف یوسف فروتن به شناسایی و مقایسه ی این روش ها با روش های ایجاد تنوع ریتمیکِ به کار رفته در بخش های آوازی ردیف ایشان پرداخته شود تا به عنوان یکی از راویان و سازندگان مهم قطعات ضربی قدیمی در موسیقی کلاسیک ایرانی، بخشی از شیوه ی آفرینش ایشان در ساختن ضربی بررسی شود. به این منظور بخش های دارای ساختار ریتمیکِ مشابه در ضربی های مذکور زیر هم نوشته شده اند و هر بخش با بخش بلافاصله بعد از خود مقایسه شده و در صورت وجود تغییر میان آن ها، روش های ایجاد تنوع و تغییرِ آن ها بررسی شده است. نتیجه ی کلی این مقایسه نشان می دهد نحوه ی ترکیبِ متفاوتِ الگوهای ریتمیک در بخش های ملودیکِ پیاپیِ ضربی های ردیف فروتن، منجر به تغییراتی در آن ها شده که در این نوشته با عنوان روش های: 1.افزایش تعداد 2.کاهش تعداد 3.افزایش/کاهش تعداد نامگذاری شده اند. علاوه بر این، هریک از الگوهای ریتمیک مذکور ممکن است با یکی از روش های: 1.تقسیم دیرش 2.پیوند دیرش 3.نغمه/سکوت تغییر و تنوع یافته باشند. روش های ایجاد تنوعِ ریتمیک در ایده های ملودیکِ ضربی های ردیف فروتن با روش های ایجاد تنوع در بخش های آوازی ردیف ایشان یکسان است. این روش ها می توانند برای آفرینش قطعات ضربی یا آوازی جدید قابل استفاده باشند.

این پژوهش به روش تحلیلی، به بررسی تکنیک هایی که مؤید وحدت و تنوع در قطعه «هفت خوانِ» رنجبران است، می پردازد. به عنوان هدف کلی، تکنیک های بسط و گسترش رنجبران در طول اثر مطالعه می شود که برای دست یابی به این مهم، فرم اثر، ساختارهای هارمونی و شیوه های بسط و گسترش موتیوی مورد بررسی قرار می گیرد. فرم اثر منطبق بر فرم های رایج کلاسیک نیست اما دارای اشتراک هایی با فرم سونات است. پایبندی به ساختارهای هارمونی همچون تریادها و به طور کلی ترایکوردها، آکوردهای چهارصدایی، پلی کوردها، انبوهه و شبه انبوهه ها و همچنین تسلسل آنها، باعث ایجاد وحدت و تنوعِ هارمونیک و ملودیک در طول اثر شده است. این اثر دارای یک موتیو سه نتی بر اساس نت های سی-لادیز-سی است که نقشی کلیدی در پیوند بین اجزای شکل دهنده فرم اثر دارد. این فیگور در طول اثر به شکل های متنوع ظاهر می شود و دگرگونی های آن بر اساس تغییرات ریتمیک دسته بندی شده است. هسته تماتیک دارای چهار جزء است؛ به طوری که جزء اول تا سوم به صورت حرکت برودری تحتانی و فوقانی ظاهر و سپس جزء چهارم به آن اضافه می شود. این مقاله نشان می دهد که چگونه موتیو چهار جزئی، از طرفی برای ایجاد وحدت، بارها تکرار و از طرف دیگر همزمان با تکرارها، دچار دگرگونی های مختلف می شود.