مدل اعتمادبه نفس ورزشی ویلی

هدف تحقیق حاضر تعیین منابع اعتمادبه نفس ورزشی در ورزشکاران نخبه رشته ورزشی پرورش اندام و ارتباط این منابع با تصویر بدنی است. شرکت کنندگان این تحقیق را 35 نفر از ورزشکاران شرکت کننده در مسابقات انتخابی تیم ملی پرورش اندام تشکیل می دادند. ابزار مورد استفاده برای جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه منابع اعتمادبه نفس ورزشی و پرسشنامه خودتوصیفی بدنی بود. روش های آماری مورد استفاده شامل آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، تی تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تک متغیره با سطح معنا داری 05/0 بود. نتایج نشان داد که نمایش توانایی (787/0=SD و 451/6=M) مهم ترین منبع اعتمادبه نفس ورزشی در ورزشکاران نخبه رشته پرورش اندام است. همچنین نتایج نشان داد که ورزشکاران رشته پرورش اندام به لحاظ تصویر بدنی درک مثبتی از خود دارند (001/0>P و 94/31 = (82/16)t). در مورد همبستگی منابع اعتمادبه نفس ورزشی و تصویر بدنی نتایج حاکی از این بود که بین همه منابع اعتمادبه نفس ورزشی به جز تجارب مشاهده ای و سبک رهبری مربی با تصویر بدنی رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد و بالاترین میزان همبستگی متعلق به نمایش توانایی با تصویر بدنی است (5920 =r,001/0 >P). همچنین نتایج نشان داد که تصویر بدنی این ورزشکاران پیش بینی کننده اعتمادبه نفس ورزشی آنهاست (001/0,P<497/3=,t520/0=β). یافته های این تحقیق از مدل اعتمادبه نفس ورزشی ویلی حمایت می کند.