الگوی حرکتی درون مرحله

حرکات در الگوی درون مرحله باثبات تر از الگوی برون مرحله اجرا می شوند، با وجود این اخیراً برخی شواهد نشان داده اند که ثبات الگوهای حرکتی برون مرحله تحت تأثیر سطح تبحر ورزشکاران قرار می گیرد؛ بنابراین، هدف تحقیق حاضر بررسی اثر سطح تبحر ورزشکاران بر ثبات حرکات هماهنگ دو عضوی است. از عملکرد 30 ورزشکار مبتدی و ماهر رشتة ایروبیک پیشرفته هنگام اجرای دو الگوی حرکتی درون مرحله و برون مرحله منتخب با استفاده از شش دوربین و فرکانس 100 هرتز به طور سه بعدی فیلم برداری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار مت لب پردازش و سپس تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل واریانس دو عاملی در سطح (05/0 α ≤) نشان داد ثبات اجرای الگوی حرکت درون مرحله در هر دو گروه یکسان است. همچنین در افراد مبتدی، اجرای حرکت در الگوی درون مرحله باثبات تر از برون مرحله است، اما ورزشکاران ماهر الگوهای حرکتی درون مرحله و برون مرحله را با ثبات یکسان اجرا می کنند. نتایج در چارچوب اثر تمرین بر کسب تبحر در اجرای حرکات برون مرحله بحث شده است.

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تمرین در یادگیری حرکات هماهنگ درون مرحلهو برون مرحلهدست و پا می باشد. بدین منظور، 12 دانشجوی دختر از دانشگاه فرهنگیان اصفهان (با میانگین سنی 5±22 سال) که هیچ گونه سابقه فعالیت در رشته های ورزشی ریتمیک نداشتند، به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و به مدت شش ماه تحت نظر مربی هیپ هاپ آموزش دیدند و مهارت های مختلف هیپ هاپ و در خلال آن، تکالیف مدنظر پژوهش را آموخته و تمرین کردند. شرکت کنندگان در طول این شش ماه، سه بار به فاصله های یک، سه و شش ماه، در آزمایشگاه حضور یافتند که هر حضور به منزله یک سطح مهارتی در نظر گرفته شد و هر مرتبه با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل حرکت، از اجرای چهار تکلیف ورزشی درون مرحله و برون مرحله منتخب با هفت دوربین با فرکانس 60 هرتز به صورت سه بعدی فیلم برداری شد. شایان ذکر است که داده های حاصل به کمک برنامه نویسی در نرم افزار مت لب، پردازش شده و خطای متغیر اجرای شرکت کنندگان محاسبه گشت. سپس، با استفاده از آزمون تحلیل واریانس، اندازه گیری های مکرر در سطح ( P=0/005) تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان می دهد که تفاوت معنا داری بین خطای متغیر اجرا در سطوح مهارتی وجود دارد و حرکات هماهنگ در هر سطح، استوارتر از سطح قبل اجرا می شو د. بررسی اثر تعاملی الگو، سطح و اندام نیز بیانگر آن است که در تمام سطوح و هر دو اندام، خطای متغیر الگوی برون مرحله به صورت معناداری بیشتر از خطای متغیر الگوی درون مرحله می باشد. درمجموع، یافته ها حاکی از آن است که تمرین، اجرای الگوهای حرکت درون مرحله و برون مرحله را در دست ها و پاها به یک نسبت بهبود می بخشد.