گردشگری فرهنگ مبنا

امروزه با گسترش شهرها و روند سریع رشد آن ها، بافت های تاریخی به فراموشی سپرده شده اند. طراحی فضاهای شهری برای عبور خودروها، موجب نابودی بافت های تاریخی و حذف عابران از این فضاها شده است. علاوه بر آن، وجود عناصر ارزشمند در این بافت ها، لزوم حفاظت از بافت قدیم شهرها را بیش ازپیش نمایان کرده است. بافت تاریخی شهر بوشهر نیز میراث فرهنگی غنی را در خود جای داده است. مشکلاتی نظیر تخریب ابنیه و وضعیت بصری نامطلوب، معماری متمایز و عدم وجود ارتباط فضایی بین عناصر ارزشمند تاریخی و آداب ورسوم فرهنگی رو به فراموشی، موجب شد تا این پژوهش با رویکرد توصیفی-تحلیلی و باهدف شناسایی مسیر گردشگری در بافت تاریخی شهر بوشهر با رویکرد گردشگری فرهنگ مبنا، به حل این مسائل بپردازد. اطلاعات موردنیاز این پژوهش از طریق روش های کتابخانه ای و میدانی استخراج شده و پس از تدقیق محدوده موردمطالعه، با روش های مختلفی نظیر مصاحبه و استفاده از نرم افزارهای مرتبط، به تجزیه وتحلیل پرداخته شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که پتانسیل های گردشگری بسیاری در زمینه های تاریخی-فرهنگی، مذهبی، تجاری و آداب ورسوم در بافت تاریخی شهر بوشهر وجود دارد. جهت معرفی این پتانسیل ها به گردشگران، سه مسیر مختلف گردشگری در بافت تاریخی شهر بوشهر تعریف شده که تلاش شد هرکدام، بیشترین برخورداری از پتانسیل های گردشگری را داشته باشد. شایسته است که از طریق تعریف مسیرهای گردشگری مشخص در بافت تاریخی، این پتانسیل ها را به گردشگران داخلی و خارجی معرفی کرده و موجب رونق اقتصاد ساکنین و برندسازی بافت تاریخی شهر بوشهر شد.

گردشگری تاریخی سهم بسزایی در انتقال فرهنگ داشته و فرصت نفوذ شهرها در محیط رقابتی را امکان پذیر کرده است. یکی از اقداماتی که در راستای حفاظت از بافت های تاریخی می شود طراحی مسیرهای پیاده در بافت های کهن است. ارزیابی کیفیت پیاده راه ها در تجدید حیات مراکز شهرها بسیار بااهمیت است. رتبه بندی مسیرهای پیاده در بافت های تاریخی، نقاط قوت و ضعف شهرهای مختلف در جذب گردشگر را آشکار می کند و نکات ارزشمندی را برای توسعه گردشگری ارائه می دهد. هدف از این پژوهش، بررسی تطبیقی تجارب مختلف در طراحی پیاده راه در بافت های تاریخی با تأکید بر گردشگری فرهنگ مبنا بوده و به دنبال پاسخ به این سؤال است که رتبه بندی پیاده راه ها براساس شاخص های گردشگری فرهنگ مبنا به چه صورت است؟ این پژوهش با روش توصیفی    تحلیلی و با رویکرد کمّی، با استفاده از روش تصمیم گیری چندمعیاره مارکوس، به رتبه بندی پیاده راه ها پرداخته و سنجه ها را در زیرمجموعه عوامل عملکرد، حرکت ودسترسی، کالبدی، زیست محیطی، آسایش و راحتی، و ارزش های اجتماعی و فرهنگی، با استفاده از روش بهترین بدترین، وزن دهی کرده است. یافته های پژوهش نشان می دهند که سنجه های تعداد موزه ها و آثار تاریخی کثرت کاربری های فرهنگی و تعداد عرصه های عمومی موجود برای وقوع فعالیت، اهمیت بیشتری به نسبت سایر سنجه ها دارند. همچنین، نتایج رتبه بندی پیاده راه ها حاکی از آن است که پیاده راه تربیت تبریز با امتیاز عملکرد مطلوب 0.729رتبه اول را کسب کرده و پس از آن، پیاده راه جنت مشهد با امتیاز 0.501 و پیاده راه 15 خرداد تهران با امتیاز 0.482 رتبه های دوم و سوم را به دست آورده اند