کانون های بومگردی

افزایش تعداد گردشگران در سراسر جهان، ضرورت برنامه ریزی برای ترویج و توسعه بومگردی به منظور به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی گردشگری و به حداکثر رساندن منافع اجتماعی و اقتصادی در مقصدهای گردشگری را افزایش داده است. با توجه به ضرورت حاضر، در این مقاله به شناسایی و ارزیابی کانون های بومگردی استان گیلان پرداخته شده است. مطالعه حاضر از نوع تحلیلی است و گرداوری داده ها به روش پیمایشی از طریق پرسشنامه و مشاهدات میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری کلیه گردشگران ورودی به استان گیلان می باشند که تعداد 384 نفر نمونه آماری از طریق فرمول کوکران جهت بررسی انتخاب شدند. همچنین نظرات 37 نفر از کارشناسان و متخصصان نیز از طریق پرسشنامه جمع اوری و تحلیل شد. جهت تحلیل داده های بدست آمده حاصل از پرسشنامه از آزمونهای آماری و روش اولویت بندی کوپراس استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد منطقه ییلاقی ماسوله و قلعه رودخان فومن درمجموع دارای سطح نسبتاً بالایی در حوزه بومگردی قرار دارند و در اولویتهای بعدی نیز آبشار شیطان کوه و بام سبز لاهیجان و غیره در اولویت دوم قرار دارند. در اولویت آخر نیز مناطق حفاظت شده مثل لوندیل، مرداب استیل و فضاهایی روستایی مانند گیلگمش، مرزدشت و غیره قرار دارند.