شهر عجب شیر

حکمروایی مطلوب شهری فصل مشترک تمام کنشگران اجتماعی است و ریشه در چشم انداز مدیریت عمومی نو دارد که از اواخر دهه 1980 با ابتکار بانک جهانی و مرکز اسکان بشر سازمان ملل و سایر نهادهای بین المللی در ادبیات توسعه وارد شده است و در واقع رهیافتی ساختارشکنانه به برنامه ریزی توسعه شهری دارد و با مشارکت و کنش متقابل میان بازیگران اصلی مدیریت شهری یعنی جامعه مدنی، حکومت و بازار و بخش خصوصی شکل گرفته است. از همین رو، مراکز علمی و تحقیقاتی و سازمان های بین المللی توسعه در طی چند دهه اخیر با تشدید مسائل حوزه مدیریت شهری و در پی تحقق پایداری شهری و پایداری مدیریتی به  چاره جویی پرداخته، رویکرد حکمروایی مطلوب شهری را به عنوان اثربخش ترین، کم هزینه ترین و پایدارترین شیوه اعمال مدیریت شهری معرفی نموده اند. با این توصیف، مقاله حاضر در پی بررسی وضعیت شهر عجب شیر از لحاظ حکمروایی مطلوب شهری و توسعه پایدار شهری     می باشد. و نیز از این طریق به دنبال این موضوع می باشد که آیا با تحقق حکمروایی مطلوب شهری توسعه ی پایدار شهری هم تحقق می یابد؟ به همین منظور برای ارزیابی این موضوع از روش توصیفی- تحلیلی به شیوه ی کتابخانه ای و پیمایشی استفاده شده است. در روش کتابخانه ای با مطالعه و بررسی منابع مربوط فارسی و لاتین سعی شده است مطالب و نظریه های گوناگون پیرامون موضوع در بخش مبانی نظری آورده شود. در بخش پیمایشی نیز با طراحی پرسش نامه و تکمیل آن به وسیله شهروندان شهر عجب شیر داده های مورد نیاز جمع آوری شد.نتایج تحقیق نشان می دهد که به لحاظ حکمروایی مطلوب شهری شهر عجب شیر از وضعیت مناسبی برخوردار نمی باشد و به لحاظ ابعاد پایداری شهری هم در وضعیت ناپایداری قرار دارد؛ و نیز نتایج آزمون های آماری و تحلیلی نشان داد که تحقق رهیافت حکمروایی مطلوب شهری            می تواند زمینه ساز پایداری شهری گردد.