زیرساخت های درمانی

گردشگری درمانی یکی از روبه رشد ترین بخش های صنعت گردشگری است که از دهه 1990 عوامل متعددی همچون تغییر در ارزش های مصرف کنندگان، مسن تر شدن جمعیت، اقتضائات سیستم خدماتی بهداشتی و... موجب گسترش و تقویت آن شده است و به دلیل مزایا و منافع فراوان از توجه خاصی برخورداراست.هدف این پژوهش ارزیابی توانمندی های شهر اهواز در جذب گردشگران درمانی خارجی است.این پژوهش بر اساس ماهیت و روش از نوع توصیفی، تحلیلی و بر اساس هدف از نوع کاربردی می باشد. جامعه آماری درنظر گرفته شده در آن، گردشگران درمانی ومتخصصین وکارشناسان مراکز درمانی فعال در این حوزه است و حجم نمونه پژوهش با استفاده از فرمول کوکران 150 نفر درنظر گرفته شده است که از این تعداد، 100 نفر گردشگران درمانی و 50 نفر متخصصین وکارشناسان را شامل می شود. به منظور جمع آوری اطلاعات از2پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است که پایایی آنها از طریق الفای کرونباخ برای پرسشنامه متخصصین وکارشناسان 71/0 وبرای گردشگران درماتی 85/0 محاسبه شده است.جهت تحلیل داده ها از آزمون t تک نمونه ای استفاده شده است همچنین جهت رتبه بندی عوامل مؤثر بر توسعه گردشگری درمانی شهر اهواز از روش AHP استفاده شده است؛ نتایج حاکی از آن است که زیرساخت های درمانی، خدماتی و رفاهی در شهر اهواز از دید گردشگران پاسخ گوی نیاز آن ها است و نشان از رضایت بالای آنها از این زیر ساخت هادارداما از دید متخصصین وکارشناسان مراکز- درمانی،زیر ساخت های درمانی پاسخ گوی نیاز گردشگران این شهر نمی باشد. درتعیین گزینه های تصمیم گیری عوامل مؤثر بر توسعه گردشگری درمانی، منابع پزشکی، خدمات سفر و بازاریابی درنظر گرفته شد.