تدریس چندرسانه ای

پژوهش حاضر به بررسی تأثیر تدریس چندرسانه ای بر روانی، صحت، و پیچیدگی در نگارش زبان آموزان ایرانی در دو بستر نگارش مشارکتی و انفرادی پرداخته است. برای یافتن پاسخ پرسش پژوهش مبنی بر اینکه آیا تدریس چندرسانه ای تأثیری در پیچیدگی، صحت، و روانی نگارش انفرادی و مشارکتی زبان آموزان زبان انگلیسی سطح متوسط ایرانی دارد یا خیر، مقاله حاضر با مدل شبه تجربی پیش آزمون-پس آزمون انجام شد. به این منظور، 60 زبان آموز زن و مرد از میان 100 نفر بر اساس عملکردشان در آزمون تعیین سطح آکسفورد (Allan, 2007) انتخاب شده و به دو گروه تجربی تدریس چندرسانه ای انفرادی و گروهی دسته بندی شدند. سپس، هر دو گروه مقاله ای توصیفی به عنوان پیش آزمون نوشتند، در هشت جلسه تدریس چندرسانه ای شرکت کردند و در پایان هم مقاله توصیفی دیگری به عنوان پس آزمون نوشتند. این مقاله ها با استفاده از فرمول های اسکیهان و فاستر (Skehan & Foster, 1996) ویرایش شده و نمره های به دست آمده وارد اس.پی.اس.اس شد. نمره ها با استفاده از یک تحلیل واریانس چندمتغیره و سه تحلیل واریانس دوسویه سنجش مکرر تحلیل شدند. یافته های به دست آمده نشان داد که تدریس چندرسانه ای تأثیر قابلِ توجهی در بهبود عملکرد زبان آموزان هر دو گروه در پیچیدگی، صحت، و روانی نگارش داشته است. بنابراین، دست اندرکاران آموزش می توانند در مورد بهره گیری از آموزش چندرسانه ای برای بهبود پیچیدگی، صحت، و روانی نگارش انفرادی و مشارکتی زبان آموزان تصمیم های مهمی بگیرند.