تخصصی سازی تفریح

هدف تحقیق حاضر تعیین تأثیر تخصصی سازی تفریح بر دلبستگی مکانی ورزشکاران آماتور بود. روش تحقیق از منظر هدف، کاربردی و از حیث نحوه ی گردآوری داده ها به شکل میدانی و با رویکرد مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش، تمام ورزشکاران آماتور مجموعه فرهنگی ورزشی انقلاب تهران بودند. جهت تعیین حجم نمونه از نرم افزار PASS استفاده شد، به روش نمونه گیری در دسترس پرسشنامه ها بصورت داوطلبانه در میان نمونه توزیع گردید، در نهایت تعداد 334 پرسشنامه برای تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت. ابزار جمع آوری داده ها شامل دو پرسشنامه تخصصی سازی تفریح مک فارلین (1994) و پرسشنامه دلبستگی مکانی کایل و همکاران (2005) بود، روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها توسط 9 نفر از اساتید بررسی شد، و در یک مطالعه مقدماتی ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی پرسشنامه ها 951/0 و 917/0 محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 و Smart PLSنسخه 3 بهره گرفته شد. یافته های تحقیق نشان داد 20 درصد از تغییرات دلبستگی مکانی از طریق تخصصی سازی تفریح قابل تبیین است. همچنین مدل معادلات ساختاری تأثیر تخصصی سازی تفریح بر دلبستگی مکانی ورزشکاران آماتور از برازش کافی و مطلوبی برخوردار بود (071/0 SRMR). با توجه به یافته های تحقیق توصیه می شود در اماکن تفریحی-ورزشی ، دلبستگی و هویت مکانی ورزشکاران مورد نظر مدیران قرار گیرد، از سوی دیگر، بهبود اماکن تفریحی-ورزشی موجود از منظر تعداد و امکانات، باعث افزایش مشارکت تخصصی در فعالیت های تفریحی در فضای باز خواهد شد.