اکوسیستم های ساحلی

مدیریت اصولی فعالیت های توسعه ای کاربری کشاورزی در مناطق حساس ساحلی بدون تدوین و اجرای راهبردهایی که بتواند زمینه توسعه مطلوب این کاربری را فراهم کرده و از تخریب زیستگاه های حساس ساحلی و کاسته شدن تنوع طبیعی اکوسیستم های ساحلی جلوگیری کند، امکان پذیر نیست؛ بنابراین پژوهش حاضر با رویکرد تحلیلی-کاربردی با هدف تدوین راهبردهای توسعه بخش کشاورزی با استفاده از تکنیک های تصمیم گیری چندمعیاره در سواحل استان هرمزگان در راستای مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی به انجام رسید؛ بدین منظور در این پژوهش ابتدا عوامل راهبردی داخلی و خارجی منطقه مورد مطالعه، شناسایی و سپس از طریق ماتریس SWOT راهبردهای ممکن، تدوین و با استفاده از فرایند تحلیل شبکه ای (ANP) راهبردهای تدوین شده، وزن دهی و سپس مهم ترین راهبردها اولویت بندی شد. یافته های حاصل از پیاده سازی روش تلفیقی SWOT-ANP در این پژوهش نشان داد که راهبردهای ارائه طرح مدیریت جامع کشاورزی در جهت جلوگیری از واردآمدن اثرات منفی انواع آلاینده ها بر مناطق حساس ساحلی، تدوین قوانین و مقررات ویژه درجهت حفظ محیط زیست و منابع آب و خاک منطقه و جلوگیری از تخریب و نابودی اراضی کشاورزی از طریق تصمیمات و اجرای طرح های تغییر کاربری، استفاده از گیاهان و درختان بومی در عین سازگاری با اقلیم منطقه برای حفظ پایداری اکولوژیکی منطقه، استفاده از توان اکولوژیکی و سایر پتانسیل های موجود سواحل منطقه درجهت توسعه کشاورزی به عنوان یک ظرفیت در منطقه که به دلیل به حداقل رساندن زیان های ناشی از تهدیدها و نقاط ضعف جزو راهبردهای تدافعی (WT) هستند، به عنوان بهترین راهبردها و راهبردهای بازنگری (WO) نیز به دلیل استفاده از مزیت هایی که در فرصت ها برای جبران نقاط ضعف موجود در منطقه نهفته است، در اولویت بعدی راهبردهای توسعه کشاورزی ساحلی در استان هرمزگان قرار گرفتند.