نظام یاددهی - یادگیری الکترونیکی

پژوهش حاضر با هدف سنجش میزان رضایت دانشجویان از نظام یاددهی-یادگیری الکترونیکی در زمان شیوع پاندومی کرونا انجام شده است. این پژوهش از نظر نوع تحقیق کمی، از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه اجرا و گردآوری داده ها به روش توصیفی- همبستگی انجام شده است. به منظور گردآوری اطلاعاتی از قبیل مبانی نظری و پیشینه تحقیق از مطالعات کتابخانه ای و برای بررسی فرضیه ها و سؤالات تحقیق از روش میدانی و از ابزار پرسشنامه استفاده شده است. داده های این تحقیق با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته از نمونه ای با حجم 307 نفر که از دانشجویان دانشگاه مهرالبرز در سال 1399 هستند، گردآوری و به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده با استفاده از فرمول کوکران محاسبه شده است. جهت بررسی روایی پرسشنامه از روش تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد که نتایج بیانگر روا بودن ابزار تحقیق بوده است و جهت بررسی پایایی پرسشنامه از روش ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. آزمون پایایی پرسشنامه برای 51 نمونه انجام و نتایج حاکی از پایایی قابل قبول بوده است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش تحلیل معادلات ساختاری استفاده شد؛ نتایج پژوهش نشان داده است که مدل به طورکلی از برازش مناسبی برخوردار است و بعد محیط، دارای بیشترین اثر بر رضایت ادراک شده است و پس از آن به ترتیب بعد دانشجو، طراحی واسط های کاربری، استاد و فناوری قرار دارند و انعطاف پذیری واحدهای آموزشی دارای کمترین اثر بر رضایت ادراک شده است.