عضله چهار سر ران

هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر برنامه تمرینی قدرتی مقاومتی برونگرا و درونگرا روی نسبت فعالیت عضله پهن داخلی مایل به پهن خارجی بود. 26 مرد سالم  در این مطالعه  شرکت کردند. پروتکل تمرینی شامل 36 جلسه تمرین مقاومتی برونگرا و درونگرا با وزنه روی دستگاه پرس پا با شدت 80 درصد یک تکرار بیشینه بود. حداکثر انقباض اختیاری عضله چهارسر ران و فعالیت الکترومیوگرافی عضله پهن داخلی مایل و پهن خارجی، قبل و بعد از تمرینات مقاومتی برونگرا و درونگرا اندازه گیری شد. حداکثر انقباض اختیاری عضله چهارسر ران و فعالیت الکترومیوگرافی عضله پهن داخلی مایل و پهن خارجی بعد از تمرین به طور معناداری افزایش یافت (05/0 P< ). این میزان افزایش به نوع تمرین نیز وابسته بود (05/0 P< ). تمرین برونگرا، در مقایسه با تمرین برونگرا، افزایش بیشتری در حداکثر انقباض اختیاری و فعالیت الکترومیوگرافی عضله پهن داخلی مایل به همراه داشت (05/0 P< ). بهبودفعالیت عضله پهن داخلی مایل در مقایسه با عضله پهن خارجی نقشی مهم در حفظ ثبات کشککی رانی ایفا می کند و همواره راهکاری مؤثر برای جلوگیری از انحراف خارجی کشکک در نظر گرفته می شود؛ بنابراین پیشنهاد می شود تمرینات برونگرا در برنامه های بازتوانی یا پیشگیری از انحراف خارجی کشکک گنجانده شود.