درونگرا

"پژوهش حاضر به بررسی تاثیر همانندی / تضاد در ویژگی های شخصیتی درونگرایی / برونگرایی بر رضایت زناشویی می پردازد. نمونه مورد بررسی 207 زوج (414 آزمودنی) در حال زندگی مشترک هستند. ابزارهای پژوهش، مقیاس 57 سوالی آیزنک، پرسشنامه 47 سوالی رضایت زناشویی انریچ (Enrich) و پرسشنامه محقق ساخته بودند. زوج ها پس از تکمیل پرسشنامه ها بر اساس همانندی / تضاد از نظر تیپ و میزان درونگرایی / برونگرایی به 16 گروه تقسیم شدند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، تحلیل پراکندگی یک طرفه و آزمون LSD برای بررسی معنادار بودن تفاوت میانگین ها مورد تحلیل قرار گرفتند. در پرتو پژوهش های گذشته و 5 فرضیه پژوهش حاضر، نکات زیر برجسته شدند که در مشاوره های قبل و بعد از ازدواج می توان از آن ها سود جست: بالاترین سطح رضایت زناشویی در ازدواج میانگرا با درونگرای عادی تحقق می یابد. سطح رضایت زناشویی در ازدواج دو برونگرای عادی در مرتبه دوم قرار دارد. در ازدواج دو درونگرای مفرط و همچنین در ازدواج میانگرا با درونگرای مفرط سطح رضایت زناشویی درمرتبه سوم است. سطح رضایت زناشویی در ازدواج زن درونگرا با مرد برونگرا در مرتبه چهارم است. سطح رضایت زناشویی در ازدواج زن درونگرا با مرد برونگرای مفرط در مرتبه پنجم قرار دارد. بدترین ازدواج، ازدواج زن برونگرا با مرد درونگرا است که در این پژوهش، این تضاد که با کم ترین سطح رضایت زناشویی همراه بود. "

فعالیت پژوهشی یکی از وظایف اصلی هیأت علمی دانشگاههاست. در این تحقیق قصد این است که به این سؤال پاسخ داده شود که‘ چه عواملی بر فعالیتهای پژوهشی اعضای هیأت علمی دانشگاه (مازنداران) تأثیر می گذارند. برای پاسخ به این سؤال‘ نظریه ها و رویکردهای عمده در جامعه شناسی علم مورد استفاده قرار گرفته اند. از نظر روش شناسی‘ تحقیق حاضر به صورت پیمایشی انجام پذیرفته و واحد تحلیل آن‘ فرد (عضو هیأت علمی) بوده است. جامعه آماری تحقیق را تمامی اعضای هیأت علمی چهاردانشگاه مازندران در سال 1376 تشکیل می دهند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه‘ از کلیه اعضای جامعه آماری جمع آوری شده است. نتایج تحقیق در دو بخش نسبتاً مستقل ارائه شده است. بخش اول مربوط به ویژگیهای فردی – اجتماعی و پژوهشی پاسخگویان و بخش دوم شامل نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری است که سهم عوامل عینی‘ عوامل ذهنی و عوامل ترکیبی را بر متغیر وابسته نشان می دهد. قسمت پایانی مقاله‘ به نتیجه گیری و پیشنهادهای کاربردی اختصاص یافته است.

هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی رابطه تیپ های شخصیتی (درونگرا ـ برونگرا)، هوش و جنسیت با شرطی سازی معنایی بوده است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. بدین منظور با روش نمونه گیری تصادفی نظامدار از بین دانشجویان ترم های اول و دوم رشته روان شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن تعداد 94 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابتدا از نمونه آماری آزمونهای شخصیت آیزنک و هوش ریون به عمل آمد و سپس 25 واژه از طریق دستگاه ضبط صوت به صورت تصادفی و در چهار مرحله ارائه شد. آزمودنی ها هنگام شنیدن 9 واژه از فهرست کلمات، شوک برقی دریافت می کردند. بعد از شرطی سازی آزمودنی ها به این واژه ها، 25 واژه دیگر به صورت تصادفی ارائه گردید که در بین آنها، 9 واژه هم معنا با واژه های شوک داده شده موجود بود. پاسخ برقی پوست آزمودنی ها به هنگام ارائه واژه های هم معنا اندازه گیری شد و در نهایت برای هر یک از آزمودنی ها یک نمره واحد به عنوان شاخص شرطی سازی به دست آمد. تحلیل داده ها به وسیله آزمون رگرسیون چندمتغیری نشان داد که تنها بین متغیر تیپ شخصیتی و شرطی سازی معنایی، رابطه معناداری وجود دارد (01/0>P). تحلیل واریانس دو طرفه برای هر یک از متغیرها نیز نشان داد که تعامل هیچ یک از آنها در شرطی سازی معنایی تاثیر ندارد (05/0P). بنابراین می توان نتیجه گرفت که آزمودنی های درون گرا سریع تر از آزمودنی های برون گرا شرطی می شوند و متغیرهای هوش و جنسیت با شرطی سازی معنایی رابطه ندارند.

روابطی که دارید تعیین می کند شما چه کسی هستید، چگونه فکر می کنید، چه چیزهایی را به دست خواهید آورد و دیگران در مورد شما چگونه قضاوت می کنند. کیفیت روابط اجتماعی شماست که تعیین می کند چه جایگاهی در خانواده، بین دوستان و همکاران و جامعه دارید؛ چگونه و با چه سرعتی کارهایتان پیش می رود و در چه زمانی به اهداف خود خواهید رسید. بنابراین، با بکارگیری اصول برقراری روابط اجتماعی موثر به دیگران می فهمانید که آن ها برایتان مهم هستند و دوستشان دارید، به آن ها شخصیت می دهید و از طرفی برای موفقیت های شان در کنارشان می مانید. با مطالعه این مقاله با مفهوم ویژگی های شخصیتی، انواع آن و ارتباطی که با روابط اجتماعی دارد آشنا خواهید شد

هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر برنامه تمرینی قدرتی مقاومتی برونگرا و درونگرا روی نسبت فعالیت عضله پهن داخلی مایل به پهن خارجی بود. 26 مرد سالم  در این مطالعه  شرکت کردند. پروتکل تمرینی شامل 36 جلسه تمرین مقاومتی برونگرا و درونگرا با وزنه روی دستگاه پرس پا با شدت 80 درصد یک تکرار بیشینه بود. حداکثر انقباض اختیاری عضله چهارسر ران و فعالیت الکترومیوگرافی عضله پهن داخلی مایل و پهن خارجی، قبل و بعد از تمرینات مقاومتی برونگرا و درونگرا اندازه گیری شد. حداکثر انقباض اختیاری عضله چهارسر ران و فعالیت الکترومیوگرافی عضله پهن داخلی مایل و پهن خارجی بعد از تمرین به طور معناداری افزایش یافت (05/0 P< ). این میزان افزایش به نوع تمرین نیز وابسته بود (05/0 P< ). تمرین برونگرا، در مقایسه با تمرین برونگرا، افزایش بیشتری در حداکثر انقباض اختیاری و فعالیت الکترومیوگرافی عضله پهن داخلی مایل به همراه داشت (05/0 P< ). بهبودفعالیت عضله پهن داخلی مایل در مقایسه با عضله پهن خارجی نقشی مهم در حفظ ثبات کشککی رانی ایفا می کند و همواره راهکاری مؤثر برای جلوگیری از انحراف خارجی کشکک در نظر گرفته می شود؛ بنابراین پیشنهاد می شود تمرینات برونگرا در برنامه های بازتوانی یا پیشگیری از انحراف خارجی کشکک گنجانده شود.