کانون های امدادی

مقدمه: هر فعالیتی، زمانی می تواند به بهترین نحو ارائه شود که پیش بینی ها و برنامه ریزی های لازم در خصوص آن صورت گرفته باشد. با نظر سنجی از افرادی که به طور مستقیم با فعالیت مورد نظر درگیرند، می توان فعالیت ها را متناسب با شرایط آنها، بهتر اجرا کرد. در محلات شهرهای بزرگ طراحی و اجرا شد. روش ها: مطالعه مقطعی حاضر بر روی افراد ساکن شهرهای تهران، اصفهان، شیراز، مشهد و تبریز در سال 1385 انجام شد . ، هر شهر با توجه به مناطق شهرداری تقسیم بندی گردید و در هر منطقه پرسشنامه ای با هدف امکان سنجی تشکیل کانون محلات به صورت تصادفی بین مردم توزیع شد. یافته ها: لزوم تشکیل کانون محلات در شهرهای بزرگ از نظر 76/65 درصد پاسخ دهندگان به میزان زیاد به بالا بوده است و میزان علاقه مندی حدود 81 درصد پاسخ دهندگان به فعالیت در تیم های امدادرسانی کانون محلات، متوسط به بالا بود. نتیجه گیری: مردم شهرهای بزرگ به تشکیل کانون های امدادی و فعالیت در تیم های امدادرسانی کانون محلات علاقه وافری نشان می دهند. به نظر می رسد با توجه به آسیب پذیری کشورمان و علاقه مردم به شرکت در فعالیت های امدادرسانی، تشکیل و سازماندهی کانون های امدادی محلات، امری ضروری است.