تعادل کار – زندگی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تعادل کار- زندگی بر ایمنی روانی کارکنان با نقش میانجی خوش بینی سازمانی صورت گرفته است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها پیمایشی از گروه پژوهش های توصیفی است. جامعه آماری اعضای هیات علمی زن در دانشکده ها و پژوهشکده های دانشگاه شهید بهشتی به تعداد 163 نفر است که تعداد نمونه آماری بدست آمده 65 نفر می باشند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه تعادل کار - زندگی ارائه شده توسط آقا و همکاران (2017) و پرسشنامه خوش بینی ارائه شده توسط کارور و همکاران (2010) و پرسشنامه ایمنی روانی ارائه شده توسط مازلو (2004) می باشد. تحلیل داده ها با رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری با روش حداقل مربعات جزئی از طریق نرم افزار Smart- PLS 3 انجام شده است. یافته های پژوهش نشان داد که مدل پیشنهادی پژوهش، مورد تایید واقع شده و براساس آن؛ تعادل کار- زندگی به خوش بینی سازمانی منجر شده و این امر بر ایمنی روانی کارکنان تاثیر دارد. همچنین متغیر خوش بینی سازمانی در رابطه بین تعادل کار - زندگی و ایمنی روانی کارکنان نقش میانجی ایفا می کند.