سرمایه گذاری محافظه کاری شرطی

سرمایه گذاری به عنوان یکی از راه های مهم توسعه شرکت ها و جلوگیری از رکود و عقب ماندگی آنهاست، زمانی که سطح سرمایه گذاری های شرکت متناسب باسیاست های مالی و عملیاتی باشد، می تواند برای شرکت ارزش آفرینی کند و ارزش سهام یک شرکت را افزایش دهد. یکی از عوامل مؤثر بر این دو پارامتر، یعنی سطح سرمایه گذاری و ارزش سهامداران، معیار محافظه کاری است؛ بنابراین هدف مقاله حاضر بررسی تأثیر محافظه کاری شرطی و غیرشرطی بر سطح سرمایه گذاری آتی و ارزش سهام است. در این راستا از اطلاعات مالی 129 شرکت برای دوره مالی 1387 تا 1395 به صورت داده های ترکیبی استفاده گردید. جهت تجزیه وتحلیل داده های پژوهش از روش رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که واحدهای تجاری که سطح بالایی از محافظه کاری شرطی را اعمال می کنند سطح پایین تری از سرمایه گذاری را انجام می دهند. همچنین واحدهای تجاری که سطح بالایی از محافظه کاری غیرشرطی را اعمال می کنند، سطح بالاتری از سرمایه گذاری دارند. دیگر یافته پژوهش حاکی از آن است که سطح محافظه کاری شرطی و غیرشرطی، تأثیر سرمایه گذاری شرکت بر روی ارزش سهام را تشدید می کند. نتایج این تحقیق از منظر تئوری قراردادی محافظه کاری و تئوری عدم تقارن اطلاعاتی قابل تبیین می باشد.