عملکرد اجتماعی انطباقی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تئاتر درمانی بر خودکنترلی، عملکرد اجتماعی انطباقی و وابستگی به بازی های رایانه ای دانش آموزان وابسته به بازی است که درقالب مطالعه ای نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان مشغول به تحصیل در دوره اول متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی ۹۹-۹۸ تشکیل دادند که از پرسشنامه وابستگی به بازی های رایانه ای فرهادی (1396) نمرات بیشتر از 50 کسب کردند. از بین 150 نفر از افراد جامعه، 30 نفر به صورت هدفمند انتخاب شدند و تصادفی در دو گروه 15نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. شرکت کنندگان هر دو گروه پرسشنامه خودکنترلی تانگنی و همکاران (2004)، مقیاس عملکرد اجتماعی انطباقی پرایس و همکاران (2002) و پرسشنامه وابستگی به بازی های رایانه ای فرهادی (1396) را تکمیل کردند. جلسات تئاتردرمانی در 8 جلسه 90دقیقه ای به شیوه گروهی و هفتگی برای گروه آزمایش برگزار شد؛ اما شرکت کنندگان گروه کنترل تا پایان مرحله پیگیری، مداخله ای دریافت نکردند. پس از اتمام دوره آموزشی و 3 ماه پس از اجرای پس آزمون، هر دو گروه دوباره سنجش شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و نرم افزار 24 SPSS  استفاده شد. نتایج نشان داد تئاتر درمانی میزان خودکنترلی و عملکرد اجتماعی انطباقی را در دانش آموزان افزایش و وابستگی به بازی های رایانه ای را در این گروه کاهش داده است و نتایج در دوره پیگیری سه ماهه نیز از ثبات لازم برخوردار بوده است (05/0>p). نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت کاربرد تئاتردرمانی درراستای بهبود خودکنترلی، عملکرد اجتماعی انطباقی و کاهش علائم وابستگی به بازی دانش آموزان تأکید دارد.