دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم

پژوهش حاضر به بررسی عوامل بازدارندة مؤثر بر پژوهش های دانشجویی پرداخته است. روش تحقیق توصیفی ـ پیمایشی و جامعة آماری شامل 700 نفر از دانشجویان دانشکده تربیت معلم دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم هستند که 200 نفر از آنان، به شیوة تصادفی طبقه ای به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. داده های موردنیاز از طریق پرسش نامه محقق ساخته، با پایایی 91/0 بر مبنای مقیاس درجه بندی 5 سطحی لیکرت جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس آزمون خی دو نشان داد که به ترتیب عوامل فردی (فنی و تخصصی)، انگیزشی، نحوة ارائه خدمات پژوهشی، اداری - ساختاری و فرهنگی در پژوهش های دانشجویی نقش بازدارندگی دارند. پایین بودن علاقه به پژوهش، برگزار نشدن کارگاه های روش تحقیق، تأکید بر آموزش محوری به جای پژوهش محوری، کمبود نشریات و منابع مرجع حوزه تخصصی رشته ها، فقدان قوانین مشخص برای ارزیابی فعالیت های پژوهشی دانشجویان و عدم دسترسی به استادان مجرب برای راهنمایی پژوهش دانشجویی از اولویت دارترین موانع هستند.

هدف: این پژوهش با هدف شناسایی و اولویت بندی عوامل تأثیرگذار در مسئولیت پذیری دانشجویان از دیدگاه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم انجام شده است. روش: تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ شیوه جمع آوری اطلاعات، توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری، 4000 دانشجوی کارشناسی نیمسال دوم تحصیلی 94-93 و نمونه آماری شامل 362 نفر بودند که طبق جدول برآورد حجم نمونه، از روی حجم جامعه مورگان و کرجسی و به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته حاوی 25 مؤلفه در طیف پنج درجه ای لیکرت با پایایی 0.83 مطابق آلفای کرانباخ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی، از آزمون استنباطی Z تک گروهی استفاده شد. یافته ها: اعتماد اساتید بر توانمندی ها و تلاش دانشجویان، نحوه برخورد اساتید با مسئولیتها و تکالیف درسی دانشجویان، میزان مسئولیت پذیری مدیران و کارکنان و اساتید دانشگاه، برنامه های درسی پنهان(اعمال و رفتار استادان، کارکنان و ...)، نحوه ارزشیابی اساتید از دانشجویان، مسئولیت پذیری والدین در قبال فرزندان، عدالت آموزشی و پرهیز از تبعیض و خویشاوندنوازی اساتید، مشارکت دانشجویان در کارهای گروهی مانند انجمن، بسیج و ...، مشارکت دانشجویان در برنامه ریزی و تصمیم گیری ها، احساس امنیت اجتماعی توسط دانشجویان به ترتیب از اولویت دارترین عوامل در مسئولیت پذیری دانشجویان شناخته شدند. نتیجه گیری: مسئولیت پذیری دانشجویان نمود عینی نحوه عملکرد و رفتار متولیان امور فرهنگی و تربیتی به ویژه استادان و کارکنان دانشگاه هاست#,

هدف این تحقیق بررسی رابطۀ هوش‌اخلاقی با ابعاد اعتمادآفرینی مدیران و روش آن ازنظر هدف‌های کاربردی و به‌لحاظ شیوۀ جمع‌آوری داده‌ها، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعۀ ‌آماری این پژوهش مدیران دانشگاه آزاد اسلامی قم و نمونۀ آماری 84 نفر بودند که بر اساس جدول مورگان، به‌شیوۀ تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها دو پرسش‌نامۀ استاندارد هوش‌ اخلاقی لینک و کیل با چهار مؤلفۀ درستکاری، مسئولیت‌پذیری ،گذشت و دلسوزی، با پایایی 86/0 و پرسش‌نامۀ اعتمادآفرینی (اسماعیلی و همکاران) با ابعاد اعتماد راسخ، اعتماد مبتنی‌بر صداقت، اعتماد فراگیر، اعتماد پایدار و اعتماد متقابل با پایایی 82/ 0 بر اساس آلفای کرانباخ بود. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها بر اساس روش‌های آمار توصیفی و استنباطی در حد آزمون همبستگی گشتاوری پیرسون وT برای معنی‌داری رابطۀ دو متغیر نشان داد: 1. بین هوش ‌اخلاقی و اعتمادآفرینی مدیران دانشگاه در سطح 0.99 رابطۀ مثبت و معنی‌داری وجود دارد؛ 2. بین هوش‌ اخلاقی و اعتماد راسخ، اعتماد مبتنی‌بر صداقت، اعتماد فراگیر، اعتماد پایدار و اعتماد متقابل رابطۀ مثبت و معنی‌داری در سطح اطمینان 99/0 وجود دارد. برخورداری مدیران دانشگاه‌ها از هوش‌ اخلاقی، زمینه‌‌ساز اعتمادآفرینی و موجببهبودمزیترقابتیواطمینانخاطردر افزایش رضایت و درنتیجه ماندگاری بیشتر و افزایش کارایی می‌شود.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه دینداری و نگرش های مذهبی با گرایش به تقلّب در امتحان بین دانشجویان است. این پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی- همبستگی بوده و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی (حدود پنج هزار نفر) واحد قم، مشغول به تحصیل در سال 1398 است. با استفاده از جدول مورگان، 360 دانشجو با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه نگرش مذهبی براهنی، پرسشنامه دینداری گلارک و استارک و پرسشنامه گرایش به تقلّب سواری (1391) پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان داد که دینداری و نگرش مذهبی با عدم گرایش به تقلّب رابطه مثبت و معناداری دارد. همچنین زیرمقیاس های دینداری با عدم گرایش به تقلّب رابطه منفی و معناداری دارند. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که هر دو متغیر دینداری و نگرش مذهبی توان پیش بینی گرایش به تقلّب را داشته و از بین ابعاد دینداری، تنها بُعد پیامدی توانست گرایش به تقلّب را به صورت منفی پیش بینی کند. نتایج آزمون t مستقل نیز نشان داد که بین دختران و پسران از نظر میزان گرایش به تقلّب تفاوت معنادار بوده و دختران دارای میانگین بالاتری هستند. براساس نتایج به دست آمده پیشنهاد می شود، با ارائه آموزش هایی در راستای افزایش باورها و آگاهی های دینی و نگرش مذهبی در دانشجویان، زمینه کاهش میزان تقلّب در عرصه های تحصیلی فراهم آید.