رابطه مربی ورزشکار

هدف از انجام تحقیق ارتباط رابطه مربی- ورزشکار با انگیزش موفقیت ورزشکاران نخبه استان کرمانشاه می باشد. روش تحقیق به صورت توصیفی همبستگی می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه ورزشکاران نخبه استان کرمانشاه به تعداد 445 نفر می باشد که بر اساس جدول مورگان تعداد 200 نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده تحقیق، دو پرسش نامه استاندارد رابطه مربی- ورزشکار جووت و تومانیز (2004) و پرسشنامه انگیزش موفقیت هرمنس (1970) بود که پایایی آنها به ترتیب 85/0 و 84/0 گزارش شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی کلموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که ارتباط مثبت معنی دار بین رابطه مربی ورزشکار با انگیزش موفقیت ورزشکاران وجود دارد. همچنین بین سه مولفه صمیمیت، تعهد و مکمل بودن با انگیزش موفقیت ورزشکاران ارتباط مثبت معناداری وجود داشت. نتایج تحلیل رگرسیونی نیز قابلیت پیش بینی انگیزش موفقیت ورزشکاران را از روی مؤلفه های رابطه مربی ورزشکار آشکار ساخت. می توان نتیجه گیری کرد که وجود روابط مناسب بین مربی و ورزشکار باعث بالا رفتن انگیزش موفقیت ورزشکاران می شود و زمینه را برای بهبود عملکرد و موفقیت ورزشکاران فراهم می کند.