مکانیزم های فنی و تکنولوژیکی

موضوع هماهنگی موضوع اساسی مدیریتی در زنجیره تامین شناسایی شده است. زنجیره تأمین خدمات با توجه به ویژگی های متفاوتی که دارد، و با توجه به این که محصولات در زنجیره های تأمین خدمات از جنس خدمت، پیچیده و بیشتر مبتنی بر اطلاعات هستند مدل های هماهنگی در آن کاملاً متفاوت با مدل های هماهنگی در زنجیره تأمین کالاهای فیزیکی می باشند. در این پژوهش هدف اصلی تحقیق تدوین الگوی هماهنگ سازی زنجیره تأمین خدمات است. روش پژوهش حاضر داده بنیاد است و جامعه آن اعضای هیئت علمی و مدیران ارشد صنایع هستند، که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند قضاوتی انتخاب شدند. اهداف پژوهش با بکارگیری ابزارهای پژوهش کیفی تعیین و تبیین شدند. همچنین، با استفاده از کدگذاری باز، محوری و انتخابی، مدل پارادایمی شکل گرفت که بر اساس آن ساختار مفهومی هماهنگ سازی زنجیره تامین خدمات طراحی و ارائه شد. اعتبارسنجی پژوهش بر مبنای روش شناسی داده بنیاد از معیارهای تطبیق، قابلیت فهم، قابلیت تعمیم و کنترل استفاده شده است. در نهایت عوامل زمینه ای هماهنگی به دو دسته زیرساخت ها و توانایی ها و قابلیت ها تقسیم شدند. شرایط مداخله گر دربرگیرنده عوامل رفتاری و ویژگی های همکاری می شود. مکانیزم های هماهنگی در قالب سه مشخصه تسهیم، روابط پایدار و مکانیزم های فنی و تکنولوژیکی قابل بررسی است. علل هماهنگی در قالب چهار مشخصه عدم اطمینان، نارضایتی مشتری، ریسک و سیستم غیریکپارچه مورد بررسی قرار می گیرند و هم افزایی، سودآوری پایدار و بهبود برند به عنوان پیامدهای هماهنگی شناسایی شد.