متغیر تصمیم غیر قطعی

هدف: حل مسئله تعیین اندازه اقتصادی سفارش با فرم برنامه ریزی هندسی در فضای هیبریدی به کمک یک سیستم پشتیبان تصمیم قاعده پایه، هدف اصلی این مقاله است. دوری از پیچیدگی های اجرای مسائل بهینه سازی و استفاده از دانش بهینه برای ساخت یک سیستم استنتاج که درک آن برای تصمیم گیرنده راحت تر است، از ویژگی های اصلی این مقاله محسوب می شود. روش: استفاده از متغیرهای تصمیم غیر قطعی، استخراج دانش بهینه از مسئله بهینه سازی هیبریدی و به کار بردن این دانش در طراحی سیستم استنتاج هیبریدی رویکرد اصلی این مقاله است. یافته ها: سیستم استنتاج هیبریدی توسعه داده شده در 100 مسئله تصادفی استفاده شد و نتایج آن با مقادیر بهینه به دست آمده از حل مسئله برنامه ریزی هندسی مقایسه گردید. افزون بر 97 درصدِ انحرافات مقدار تابع هدف از جواب بهینه، کمتر از 2 درصد بود. این موضوع در خصوص متغیرهای تصمیم نیز صدق می کند. این نتایج نشان می دهد که سیستم استنتاج هیبریدی برای به کارگیری به عنوان یک سیستم پشتیبان تصمیم بهینه گرا، کارایی بالایی دارد و به نتایج آن می توان اعتماد کرد. نتیجه گیری: مهم ترین ویژگی مدل ارائه شده این است که بر خلاف سایر مقالات در ادبیات موضوع، مسئله بهینه سازی را با یک پایگاه قواعدِ گرفته شده از خبرگان جایگزین نمی کند، بلکه رویکردی برای ساختن پایگاه قواعد بهینه از مدل بهینه سازی ارائه می دهد. در این رویکرد با جایگزینی توزیع هیبریدی بهینه به جای مقدار قطعی بهینه برای متغیرهای تصمیم، تمام تصمیمات بهینه ای که ممکن است در آینده لازم باشد را به تصمیم گیرندگان ارائه می دهد.