روش کلینیکی

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی شیوه های کلینیکی در کاهش بیگانگی شغلی کارکنان دانشگاه پیام نور انجام شده است. برای بررسی میزان بیگانگی شغلی کارکنان از مدل سیمن استفاده شده و برای مقایسه دو گروه آزمایش و گواه از نظر بیگانگی شغلی و ابعاد سه گانه آن، آزمون تحلیل پروفایل (رویکرد چندمتغیری با اندازه گیری مکرر) استفاده شده است. پژوهش حاضر، براساس هدف پژوهشی کاربردی و برحسب نحوه ی گردآوری داده ها، در زمره پژوهش های شبه آزمایشی (نیمه تجربی) به شمار می رود که حضور فعال پژوهشگر را طلب می کند. یافته ها و نتایج پژوهش نشان می دهند که ترکیب خطی میانگین مؤلفه های سه گانه بیگانگی شغلی در گروه های آزمایش و کنترل در نمرات پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با یکدیگر تفاوت معناداری دارند و این به معنی تأئید فرضیه پژوهشی و اثربخشی برنامه های اجرا شده (کاربندی آزمایشی) در زمینه تعدیل بیگانگی شغلی در مرکز منتخب (دانشگاه پیام نور خوی) است.