شراکت های راهبردی

در دهه های اخیر با توجه به پیچیدگی های محیطی، همکاری های بین شرکتی به منبع عظیمی از مزیت های رقابتی برای شرکت ها تبدیل شده است. مطالعات حاکی از ناموفق بودن این ساختارهای همکاری در درازمدت است. در این پژوهش با توجه به ماهیت پویای شراکت راهبردی مبتنی بر روش پویایی های سیستم، عوامل مؤثر بر موفقیت شراکت راهبردی در خوشه صنعت کاشی و سرامیک استان یزد بررسی شده است. هدف از اجرای این پژوهش، شناسایی عوامل مؤثر بر موفقیت شراکت راهبردی، ایجاد ساختار روابط میان آنها و ارائه مدلی برای تحلیل تصمیم های شراکت است. با توجه به تأکید ادبیات پژوهش بر سرمایه های ارتباطی و تأیید صاحب نظران، تعهد، رویکرد همکارانه، اعتماد متقابل و رضایت از همکاری، عوامل کلیدی موفقیت شراکت راهبردی در نظر گرفته شده است. در این پژوهش پس از تدوین نمودار علی معلولی، جریان سیاست های مختلف برای مدیریت مؤثر شراکت با استفاده از نمودار جریان بررسی شد. در نتیجه این بررسی ها مشخص شد متولیان اتحاد باید کاهش تعارضات غیرکارکردی، ایجاد حس مشترک بین شرکا و کاهش تضاد را در اولویت برنامه ریزی خود قرار دهند.