آموزش خویشتن داری

پژوهش حاضر باهدف تعیین تأثیر آموزش خویشتن داری به روش فلسفه برای کودکانبر خودکنترلی دانش آموزان پایه دوم ابتدایی شهر یزد انجام گرفت. روش پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پنجم ابتدایی شهر یزد در سال تحصیلی99-1398 بود. حجم نمونه شامل 30 نفر دانش آموز که به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و با تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش برای گردآوری اطلاعات، پرسشنامه خودکنترلی ادراک شده کودکانه ومفری (1982)بود.. نتایج بررسی فرضیه ها از طریق تحلیل کوواریانس (سطح معناداری 05/0) نشان می دهد که آموزش خویشتن داری به روش فلسفه برای کودکان بر خودکنترلی آن هاو ابعاد آن (خودکنترلی میان فردی، خودکنترلی فردیو خودسنجی) مؤثر می باشد و باعث بهبود آن می شود.