دهه هفتاد و هشتاد

دوران کودکی از مهمترین مراحل زندگی انسان است که تاثیر آن در سایر مراحل زندگی آدمی کاملا ملموس و قطعی است. ادبیات علی الخصوص شعر به ویژه در دوران معاصر متاثر از این دوره زندگی انسان قرار دارد. یکی از جلوه های زندگی انسان در دوران کودکی بازی است. اصولا کودک با بازی عجین است و رشد و تعالی فکری و جسمی او بسته به این بازیهاست. یکی از بازتابهای ادبیات کودک در شعر فارسی یادکرد بازیهای دوران کودکی است. یادکرد بازیهای کودکی در ایجاد حس نوستالژی برای بزرگسالان و جذب کودکان جهت یادگیریو آموزش هرچه بیشتر تاثیر گذار بوده اند. اصولا استفاده از این شگرد در آموزش تاثیر شگرف دارد. لذا این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی با روش کتابخانه یی تلاش دارد به بررسی شعر کودکان پرداخته بازتاب عناصر بازی را در آنها تحلیل نماید. با یررسی اشعار منتخب مورد نظر متوجه استقبال شعرای از این تکنیک در آموزش و ابزارسازی در یادگیری می باشد.