د یپلماسی انتظامی

زمینه و هد ف: سیاست امنیتی انتظامی، بخشی از سیاست امنیتی هر کشوری محسوب می شود که د ر پاسخ به تهد ید ها و بهره گیری از فرصت های برخواسته از محیط امنیتی شکل می گیرد . نوع و چگونگی این سیاست ازنظر حد ت و شد ت به وضعیت تهد ید ها، فرصت ها و میزان بالفعل بود ن و وسعت آن ها بستگی د ارد . تحولات نظام بین الملل و همچنین تحولات پی د رپی منطقه ای باعث شد ه که مفهوم کنترل و مد یریت محیط امنیتی اهمیت فزایند ه ای پید ا کنند . برخی از قد رت های منطقه ای و فرامنطقه ای که به مبانی قد رت و فرصت های استثنایی فراروی ایران واقف شد ه اند می کوشند با ایجاد تغییراتی د ر محیط امنیتی این کشور، امکان بهره برد اری را کاهش د اد ه و چالش ها و تهد ید های بیشتری را ایجاد کنند . د ر این راستا، پژوهش حاضر د رصد د است تا ضمن بررسی ویژگی های تحولات محیط امنیتی د ر د و سطح منطقه ای و بین المللی، ویژگی های مد یریت محیط امنیتی از منظر سیاست امنیتی انتظامی را مورد بررسی قرار د هد . روش: این پژوهش با استفاد ه از روش توصیفی- تحلیلی و ابزار کتابخانه ای د ر پی پاسخ به این پرسش اساسی است که ویژگی های اصلی و تحولات محیط پیرامونی اثرگذار بر محیط امنیتی و سیاست های امنیتی و انتظامی جمهوری اسلامی ایران کد ام اند ؟ یافته ها و نتایج: نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن است که امنیت جمهوری اسلامی ایران د رگرو این مسئله است که نباید د ر د اخل مرزهای خود محصور شد و باید با توجه به شرایط و الزام های جد ید ، محیط امنیتی تقویت شود تا بتواند واکنش مناسب، منعطف و منطبق بر وضعیت جاری را از خود نشان د هد و به فرصت ها و چالش های برخاسته از وضع نوین پاسخ د اد .