منابع خدادادی

از دیدگاه پیامبر اسلام جنگل امور عام المنفعه محسوب می شود و بریدن درختان و آتش زدن آن ها و نابود کردنشان حتی در شرایط خاص را هم مزموم دانسته و تخریب جنگل ها و قطع درختان را از مصادیق بارز فساد در زمین می داند. هدف از این پژوهش بررسی بایستگی حفاظت از جنگل در آموزه های وحیانی می باشد. در این مقاله از روش کتابخانه ای، قرآن، معانی و تفاسیر معتبر و مشهور و روایات اسلامی استفاده شده است. آموزه های وحیانی مجموعه ای از معارف الهی را فراروی آدمی قرار می دهد و نیازهای واقعی انسان، اعم از مادی و معنوی را به طور بسیار دقیق بیان نموده است. بخشی از این معارف درباره اهمیت درختکاری و حفظ و حراست از جنگل هاست که بسیار سازنده می باشد و به درستی که عمل کردن به آن ها می تواند نیازهای انسان را برآورده سازد و بشریت را از بحران ها، چالش ها و خطرات بزرگ و احتمالی که به دست بشر پدید می آید از بین ببرد. در این مقاله بخشی از کلام خداوند متعال و گفتار و سیره انبیا الهی و ائمه معصومین (ص) پیرامون اهمیت درختکاری و حفظ و صیانت از جنگل با هدف تولید فرهنگ که زمینه ای برای فراگیر کردن حفظ منابع خدادادی می باشد بیان گردیده است تا بندگان خداوند از این نعمت الهی نهایت استفاده را ببرند. همچنین با عمل کردن به آن، زیبایی ها و جذابیت چهره اسلام رحمانی را به جهانیان نمایان سازند.