معنابخشی به زندگی

هدف پژوهش حاضر بررسی نظم و نظم پذیری و رابطه آن با حیاتِ طیّبه از منظر قرآن و حدیث می باشد. روش پژوهش، توصیفی – تحلیلی بوده و نتایج نشان داد که ایجاد حیات طیّبه و جامعه سعادتمند و صالح، مشروط به انجام اعمال صالحه مؤمنانه است. از مصادیق اعمال صالحه مؤمنانه و زمینه ساز حیات طیّبه، نظم پذیری در امور فردی و اجتماعی می باشد. پذیرش آراستگی و پیوستگی حکیمانه با ناظم حکیم است. حیات طیّبه همان زندگی سعادتمندانه، معنادار و هدفمندی است که به سوی غایت، کمال مطلوب و ناظم حکیم در حرکت می باشد. از منظر قرآن و حدیث، نظم و نظم پذیری در حیات طیّبه، سبب آرامش جسمی و روحی، معنابخشی به زندگی و هماهنگی با نظام اَحسن آفرینش می شود.