تراانسان گرایی

تراانسان گرایی یک جنبش نوظهور علمی است که رویکردی آینده گرا دارد و با اتکا به تحقیقات علمی خود درصدد ارتقای بیولوژیکی و افزایش کیفیت زندگی بشر است. هدف این پژوهش، تبیین وجوه علمی و آینده گرایانه این جنبش و اهمیت شکل گیری تحقیقات آینده پژوهانه در این حوزه است که با رویکرد کیفی و به روش تحلیلی تفسیری انجام شده است. دستاورد اصلی این مقاله، تبیین چارچوب و حیطه تحقیقات علمی و آینده گرایانه ای است که تراانسان گرایان بر آن متمرکز شده اند. از این رهگذر برخی از مسائل و چالش هایی که درصورت تحقق ایده های این جنبش پدید خواهدآمد و نیازمند تحقیقات آینده پژوهانه است، آشکار شد. هرچند راه تا غایت اهداف تراانسان بسیار طولانی و غیرممکن به نظر می آید، لیکن قدم در این راه گذاشته شده است و  درجاتی از تراانسان گرایی را می توان متصور بود. حتی با محقق شدن کسری از اهداف نهایی تفکرات این جنبش، به حتم شاهد اثرات بسیار بزرگی  بر جنبه های مختلف زندگی بشر خواهیم بود. ازاین رو، پرداختن به تراانسان گرایی ازمنظر آینده پژوهی و وجوه مختلف میان رشته ای آن، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

تراانسان گرایی یک نظام و جنبش فکری است که از استفاده از فناوری برای ارتقای توانایی جسمانی و شناختی بشر حمایت می کند و پیش بینی می نماید که انسان ها، در نهایت می توانند آن چنان نسبت به انسان های فعلی ارتقا بیابند که بتوان آن ها را پساانسان نامید. یکی از خاستگاه هایی که از ظرفیت بالایی در مقوله ترابشریت برخوردار است، بخش نظامی یا دفاعی است و این نوشتار نیز به منظور آشنایی با جریان تراانسان گرایی و کاربردهایی که می تواند در بخش های نظامی و دفاعی داشته باشد، انجام شده است. امروزه، با توجه به گستردگی ماموریت های نیروی انتظامی، استفاده از فناوری های روز یک ضرورت غیر قابل انکار است. فناوری های نوین با تغییر دامنه مرزهای متعارف محیط عملیاتی پلیس، تهدیدها و فرصت های جدیدی را پیش روی این سازمان قرار داده است و آگاهی از وقوع چنین تغییراتی موجب می شود تا در پاسخ های راهبردی ناجا به شرایط جدید، تغییرات متناسبی صورت پذیرد. تراانسان گرایی بر اساس فناوری های جدید و پیشرفته ای می گیرد که از جمله اهداف آنها جاودانه کردن گونه بشر با استفاده از فناوری های نوین است. برخی قدرتها کارکردهای تراانسان گرایی را در بخش های نظامی و دفاعی دنبال نموده و در این زمینه تحقیقات و اقدامات وسیعی را به منظور کسب برتری نظامی بر سایر کشورها انجام داده و به پیشرفت های چشمگیری نیز نائل آمده اند. به عنوان نمونه، در زمینه کاربردهای ارتقای توانایی های حسی و جسمی و شناختی بشر می توان به ابر سربازها با مهارتهای شناختی بالا اشاره کرد که درد، ترس و خستگی را احساس نمی کنند و بیش از آنکه شبیه انسان باشند، نوعی ماشین به شمار می روند. از این رو، وزارت دفاع آمریکا به دنبال خلق سربازانی است که بتوانند بدون هیچ ترس یا ندامتی آدم بکشند و بدون خستگی بجنگند. این پژوهش به صورت توصیفی، با استفاده از منابع مختلف، به تاریخچه و اهداف تراانسان گرایی پرداخته و فناوری های مربوط به آن را مورد بررسی قرار داده و کاربردها و استفاده های این فناوری ها در حوزه نظامی و انتظامی را نیز شرح می دهد. شناختفناورى هاى نوین، چالش ها و فرصت هاى جدید امنیتى انتظامى و پیامدهای تراانسان گرایی بر مفهوم نظم و امنیت اجتماعی، موضوعاتی هستند که می توانند در زمینه شناخت و به کارگیری این فناوری های نوین در حوزه ماموریت های پلیسی و درنهایت، پیشگیری از جرائم و همچنین، پیگیری جرائم موثر واقع شوند.