نگرش به علوم

هدف پژوهش حاضر ارائه مدل ساختاری تأثیر ادراک دانش آموزان از محیط کلاس و ارزیابی بر خودکارمدی تحصیلی و نگرش به علوم در مدارس متوسطه سطح اول شهر بابل می باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. نمونه آماری، شامل 371 نفر از دانش آموزان می باشند که با استفاده از شیوه نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده اند. جهت گردآوری داده ها، از پرسشنامه سنجش از محیط کلاس، پرسشنامه ادراک دانش آموزان از ارزیابی، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی و پرسشنامه نگرش به علوم استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطّلاعات نیز از روش های آمار توصیفی( میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضرایب همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین همه متغیرهای محیط کلاس درس و ادراک دانش آموز از ارزیابی با خودکارآمدی تحصیلی و نگرش به علوم رابطه مثبت و معناداری داشت. نتایج معادلات ساختاری نشان داد که سه مقیاس محیط کلاس (برابری، حمایت معلم و وابستگی دانش آموزان) تاثیر مستقیم و مثبتی بر نگرش به علوم دارند. و دو مقیاس (جهت گیری تکلیف و درگیری دانش آموزان) تاثیر مثبتی بر خودکارآمدی تحصیلی دارند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه جو یادگیری و خودکارآمدی معلّم با پیشرفت تحصیلی درس علوم با نقش واسطه گری نگرش به علوم انجام گردید. شرکت کنندگان در پژوهش شامل 300 نفر از دانش آموزان دختر و پسر کلاس ششم مقطع ابتدایی شهرستان بهبهان و همچنین معلمان آنها که 50 نفر بودند، می باشد. این دانش آموزان به وسیله پرسشنامه نگرش به علوم اکپینر و همکاران ( 2009 )، پرسشنامه جویادگیری ویلیامز و دسی (1996) و آزمون پیشرفت تحصیلی علوم ارزیابی شدند و معلمان آنها به پرسشنامه باورکارآمدی تدریس علوم (1990) پاسخ دادند. د یافته های حاصل از نتیجه رگرسیون و تحلیل مسیر نشان داد که جویادگیری به صورت مثبت و معناداری پیش بینی کننده ی پیشرفت تحصیلی علوم در دانش آموزان بود امّا خودکارآمدی معلّم با دو بعد خودکارآمدی فردی درتدریس و پیامد آموزشی علوم، پیش بینی کننده ی معنادار پیشرفت تحصیلی نبودند و همچنین جو یادگیری به صورت مثبت، پیش بینی کننده ی معنادار نگرش به علوم بود امّا خودکارآمدی معلّم پیش بینی کننده ی معنادار نگرش به علوم نبود.