طردشدگی از محیط کار

پدیده طرد شدگی از محیط کار، یک تجربه ناخوشایند و آزاردهنده برای نیروی انسانی محسوب می گردد. با توجه به تبعات منفی طردشدگی از محیط کار توجه به عوامل مؤثّر و تعدیل کننده این پدیده از قبیل بهزیستی ذهنی و هوش عاطفی بسیار مهم است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر ابعاد بهزیستی ذهنی بر طرد شدگی از محیط کار با در نظرگرفتن نقش تعدیل گر هوش عاطفی می باشد.  پژوهش از حیث هدف کاربردی و به لحاظ نحوه جمع آوری داده ها، توصیفی – پیمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش کارکنان سازمان بهزیستی استان گیلان هستند که تعدادشان 588 نفربوده و به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تک مرحله ای و با استفاده از فرمول کوکران، 220 نفر از جامعه آماری پژوهش به عنوان نمونه آماری تحت مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد می باشد. پایایی پرسشنامه به روش آلفای کرونباخ بالاتر از 7/0 برآورد گردید که نشانگر پایایی مطلوب می باشد.  روایی پرسشنامه به روش روایی محتوا و کسب نظر استاد راهنما و روایی همگرا محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات در بخش آمار توصیفی، از نرم افزار SPSS و در بخش آمار استنباطی و  آزمون فرضیه ها از روش مدلسازی معادلات ساختاری توسط  نرم افزارSmart PLS استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که هوش عاطفی در تأثیر ابعاد بهزیستی ذهنی و طردشدگی از محیط کار در سازمان بهزیستی استان گیلان نقش تعدیل گر دارد. این بدان معناست که با ارتقاء بهزیستی ذهنی و هوش عاطفی میزان طردشدگی از محیط کار کاهش پیدا می کند.