معنویات

تربیت صحیح و ثمربخش تاحدود زیادی درگرو این است که پدران و مادران از ابتدای کودکی وحتی قبل از تولد کودک، به این مهم توجه داشته ونهایت تلاش خود رادر جهت تربیت فرزندی صالح به کارگیرند. زیرا بهترین زمان برای تربیت، دوران کودکی است. تحقیق حاضر با هدف تببین و بررسی نوع و میزان و چگونگی معنویات و باورهای معنوی در تربیت کودکان و نوجوانان به روش همبستگی صورت گرفته است. جامعه آماری تعداد 50 نفر از دانش آموزان 7 تا 15 ساله تهرانبود. نمونه گیری به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ 81/0 بدست آمد.داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و به کارگیری آزمون همبستگی پیرسون گام به گام، تجزیه و تحلیل شدند.نتایج آزمون همبستگی پیرسون حاکی از آن که رابطه بین باوری های دینی و تربیت شامل مولفه های شخصیت پذیریTاجتماعی پذیری،رفتارهای مذهبی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.بنابراین خانواده باید تلاش کند که آموخته های مذهبی کودکان با تجارب و احساسات خوشایندی شکل بگیرد.ابراز احساس خرسندی و روحیه رضایتمندی،گرایش به این احساسات مذهبی را برای کودکان گوارا میسازد.مشاهده رفتار اطرافیان (به خصوص والدین) انگیزه ای قوی و غنی برای یادگیری و آموزش دانش آموزان است. وقتی که کودک نسبت به رفتار و نحوه حرکات و حرف زدن والدین و اطرافیان کنجکاو می شود باید توجه داشت که کنجکاوی بی هدف و بی نتیجه نیست بلکه متضمن الگوگیری و مشارکت فعالانه او به صورت تجربه ای جدید در فرازهای حساس زندگی است.

معنویت یعنی تلاش برای کنارگذاشتن ادراکات اشتباه و غیرواقعی از دنیا و شناخت بهتر روح و روان خود یا کنارگذاشتن خودخواهی و منیت و تلاش برای درک کردن زندگی و هستی. کسانی که به معناکردن معنویات علاقه دارند، در تلاش هستند که خود واقعی شان را بهتر بشناسند. دانش آموزان نوجوان که سرشتی پاک همچون آیینه دارند چنانچه در پرتو تربیت و راهنمایی های صحیح و منطقی قرار بگیرند می توانند زمینه مساعدی را برای چشیدن لذات معنوی در بزرگسالی مهیا کنند. امروزه باور بر این است که بین برخی رفتارهای نابهنجار دانش اموزان با کمبود معنویت ارتباط و تناسب وجود دار. لازم به ذکر است بحث تربیت معنوی که تربیت دینی راهم دربر می گیرد از مهم ترین و بنیادی ترین مسائل مورد نیاز خانواده و جامعه است. تربیت معنوی امری است فطری که باید از قوه به فعل برسد و شامل پرورش اراده و ایمان، فضیلت-های اخلاقی و همچنین عواطف در دانش اموز است که تربیت دینی را نیز شامل می شود. در سال های اخیر در حوزه تعلیم و تربیت علاقه مندی های زیادی در زمینه معنا، هدف و مقصود زندگی در افراد ایجاد شده است. بررسی ها نشان می دهد که معنویت و تمایل به آن یعنی معنویت گرایی و به کار بستن آن بر تمامی شئون زندگی افراد چتر خود را گسترانیده است. نکته کلیدی این است که اگر بخواهیم معنویت را در زندگی دانش اموزان و کودکان وارد سازیم و آن را بهبود و ارتقا ببخشیم، لازم است بدانیم که آنان معنویت و معنوی بودن را چگونه تجربه و در زندگی روزمره خود بازنمایی می کنند. این دانش و آگاهی، دست مایه ای برای شروع کار خواهد بود. در این مقاله قصد داریم به بررسی اصول و مبانی اثر معنویات دینی در زندگی اجتماعی دانش آموزان بپردازیم.

تکیه بر معنویات می تواند مدارس موجب تضمین سلامت عقیدتی مردمان جامعه شود، عقیده مندی و پایبندی به عقاید و معنویات موجب رشد و تعالی جامعه می شود، انسان معنوی و معتقد انسانی سالم و بدور از ناپاکی هاست.معنویات نه تنها در مبحث عقاید دینی مطرح می باشد ، بلکه در همه زمینه های زندگی مادی و حیات اخروی مورد توجه می باشد. از این رو سعی داریم به بررسی رابطه هوش معنوی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس دین و زندگی بپردازیم ،در این پژوهش که از نوع توصیفی کاربردی است ، با روش نمودنه گیری تصادفی ساده از جامعه آماری معین با استفاده از فرمول کوهن تعداد 70 نفر دانش آموز متوسطه دوم پسرانه آموزش و پرورش شهرستان سرباز برای جامعه آماری انتخاب شدند.برای جمع آوری داده ها میدانی از پرسشنامه استاندارد هوش معنوی کینگ (SISRI-24)( به نقل از رضایی، 1393) استفاده شد و نمرات دین و زندگی دانش آموزان در نوبت دوم مد نظر قرار گرفت.یافته های پژوهش نشان داد هوش معنوی و مولفه های آن با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس دین و زندگی متوسطه دوم پسرانه شهرستان سرباز رابطه معنی داری دارد.