گفتمان و هژمونی

با آنکه نقش بی بدیل رسانه در قوام پدیده های سیاسی، انکارناپذیر است (تاریخچه) اما تأثیر آن، بر استحکام ساخت درونی انقلاب اسلامی، چندان شفاف نیست (مسئله) موضوعی که تاکنون بر پایه نظریه گفتمان بررسی نشده است. (پیشینه) برای رفع این ابهام، باید به این پرسش که رسانه (متغیر مستقل) چه تأثیری بر ساخت درونی انقلاب اسلامی (متغیر وابسته) دارد؟ (سؤال) پاسخ گفت. رسانه که از ابزارهای تحقق هژمونی نظام های سیاسی است می تواند از رهگذر بازتولید و پالایش مداوم دقایق یا وقته های گفتمان معنایی انقلاب اسلامی و حفظ مفصل بندی آنها حول محور دال مرکزی و کمک به ایجاد حالت رسوب شدگی با کاربرد تکنیک های برجسته سازی و حاشیه رانی، از بی قراری این دقایق گفتمانی و بروز وضعیت از جاشدگی که منجر به تزلزل، بی اعتباری و درنهایت زوال گفتمان انقلاب می شود، جلوگیری کند. (فرضیه) نگارندگان در پی آن اند که نشان دهند استحکام ساخت درونی انقلاب اسلامی منوط به تداوم جایگاه هژمونیک منظومه گفتمانی آن است. (هدف) این مقاله از حیث نظری بر شالوده نظریه گفتمان ارنستو لاکلا و شانتال موف و نظریه هژمونی آنتونیو گرامشی استوار است و همه مباحث و استدلال ها و استنتاج ها تا انتها در همین چهارچوب نظری خواهد بود. (روش)کشف چیستی نقش رسانه در امر استحکام بخشی به ساخت درونی انقلاب اسلامی را می توان یافته اصلی مقاله دانست. (یافته)