نیروی زمینی ارتش

فرماندهی و کنترل و دانش مربوط به آن از کلیدی ترین مفاهیم جنگ است. ایجاد و به کارگیری سامانه فرماندهی و کنترل بخشی از راهبرد تقویت نیروی زمینی ارتش است. اگرچه این سامانه در سطح نیروی زمینی وجود دارد، امّا با توجه به تغییرات محیط عملیاتی نیاز به بهینه سازی منطبق با سطح تهدیدات جدید دارد. پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر روش، توصیفی- تحلیلی است. جمع آوری اطلاعات با مراجعه به اسناد و مدارک و به روش میدانی صورت گرفته است. جامعه آماری، کلیه فرماندهان یگان های عمده، کارشناسان ارشد عملیاتی و اساتید گروه زمینی دافوس آجا با حداقل جایگاه سرهنگی است. نتیجه حاصله از تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که جهت به کارگیری بهینه بُعد فیزیکی سامانه فرماندهی و کنترل در سطح نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران بایستی تجهیزات، نیروی انسانی متخصص و تأسیسات را بهینه نمود.