باربارا کروگر

عکاسی یکی از شگفت انگیزترین اختراعات بشر است که با به وجود آمدن این هنر آشنایی با این رسانه ی جدید و پی بردن به ویژگی های آن به یکی از دغدغه های افرادی که با این هنر سروکار دارند تبدیل شده است. با این که مدت زیادی از عمر این هنر نمی گذرد ولی دیدگاه ها و نقطه نظرهای متفاوت، شیوه های جدیدی را در این هنر به وجود آورده است. یکی از این شیوه ها، عکاسی مفهومی می باشد؛ در این نوع نگاه هنرمند با توجه به مفهومی که در ذهن می پروراند سعی دارد با ارائه عکس، مفهوم را به مخاطب منتقل کند و وی را به تفکر وادارد. در این میان هنرمند از ابزار بازنمایی می تواند بهره گیرد. بازنمایی شیوه ای است که پیش از این در هنرهای دیگر مانند نقاشی مورد استفاده قرار می گرفت و نقاش به بازنمایی چیزهایی که قبلاً وجود داشته اند و یا خیالی بوده اند می پرداخته است. حال سوال اصلی که این پژوهش بر مبنای آن شکل گرفته است این می باشد که چگونه از هنر بازنمایی در عکاسی مفهومی می توان بهره برد؟ لذا برای پی بردن به این مساله، در این پژوهش، آثار دو تن از عکاسان فعال در حوزه ی عکاسی مفهومی مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین از اهداف این پژوهش بررسی نحوه ی بازنمایی در آثار سیندی شرمن و بارباراکروگر می باشد تا بتوان به شیوه ی بازنمایی در عکاسی مفهومی دست یافت. این پژوهش از نظر نوع تحقیق کاربردی و کیفی می باشد و از نظر نوع ساختار توصیفی- تحلیلی است. شیوه ی گردآوری اطلاعات مطالعات کتابخانه ای، تصویرخوانی و فیش برداری است. جامعه ی آماری این پژوهش آثار منتشر شده ی شرمن و کروگر می باشد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد، که شیوه ی بازنمایی در آثار دو هنرمند با یکدیگر متفاوت است. شرمن از چهره پردازی، گریم و طراحی صحنه بهره گرفته و کروگر از هنر گرافیک و ترکیب آن با عوامل موثر در آن مانند نوشتار، ترکیب بندی و اولویت رنگ گذاری استفاده کرده است. براین اساس بازنمایی در عکاسی مفهومی در نازل ترین شکل از چهره پردازی و در نهایت از هنرهای دیجیتال و همچنین از ترکیب عکس با زبان می تواند بهره گیرد.

«اقتباس» یا «از آن خودسازی» به معنی بازتولید یا تقلید آثار هنرمندان دیگر است. بسیاری از هنرمندان معاصر، آثار پیش از خود را با رسانه های جدید و در قالب مفاهیمی نو دوباره اجرا می کنند. در هنر «از آن خودسازی» (فراخورنمایی)، هنرمند آثار پیشین را به قصد برگرداندن آن ها به دنیای هنر و یا با رویکردی جدید در آثار خود استفاده می کند. هدف از این تحقیق، بررسی مفهوم از آن خودسازی در هنر معاصر با نگاه به آثار باربارا کروگر، سیندی شرمن و شری لوین می باشد. تحقیق حاضر، با استفاده از روش تحلیلی - توصیفی انجام شده است. روش گردآوری اطلاعات تحقیق، کتابخانه ای است. یافته های حاصل از تحقیق نشان داده است که از آن خودسازی هنری، هنر امانت گرفتن تصاویر از پیش موجود و آفریدن اثری جدید است و آن را تلاش هنرمندان در استفاده از تصاویر و اشیا با اندکی دستکاری در اصل، در آثارشان می خوانند. همچنین آثار شرمن حقیقتا جوهره طنز و کنایه است و از نوع پست مدرن می باشد. خودسازی در آثار شرمن در قالب نقل قول از مهمترین مسائل دورانش شکل می گیرد. مساله ارجاع و خودسازی در آثار شرمن نه بخشی از اثر، بلکه کل پیکره بندی کار را شکل می دهد. در حقیقت شرمن را می بایست اجراگری دانست که که از اجراهایش عکاسی می کند. در حقیقت، خودسازی شرمن تکثر در قالب نقل قول هایی برگرفته از منابع گوناگون است. آثار کروگر، در غرب از جایگاهی کلیدی و تعیین کننده در عرصه تفکر حاکم برخوردار هستند و از پایدارترین شیوه های هنری موضوع گرا تلقی می شود. در حقیقت، در جهت زیرسوال بردن هویتی جنسیتی حرکت می کند. آثار او تنها فمینیستی محسوب نمی شود و در پاره ای از موارد، گرایشاتی سیاسی، اجتماعی در آثارش به چشم می خورد. شری لوین هم حجم عظیمی از عکس های از آن خودسازی را تولید کرد. او علاوه بر عکس، نقاشی ها و مجسمه هایی هم بر اساس آثار هنری معروف خلق کرد.

در میان جنبش هایی که در سد? بیستم در غرب از جایگاهی کلیدی و تعیین کننده در عرص? تفکر حاکم برخودار هستند و از پایدارترین نهضت های هنریِ موضوع گرا تلقی می شوند، می توان از جنبش هنری فمینیسم نام برد که هنرمندانِ آن، اصولاً در جهت زیر سؤال بردن ساختار هویت هنری در رابطه با جنسیت حرکت می کنند. در چنین دوره ای، در عالم هنر- که بستری برای بروز تمایلات و اندیشه ها به شمار می رود- هنرمندانی قدم در عرصه می گذارند که با توسل به ابزار و افکار هنری خویش، در پی رفع ابهامات و موانع، و از سویی به چالش کشیدن مواضعِ حاکم بر می آیند که از جمله مطرح ترین آنها، باربارا کروگر1، عکاسِ زنِ امریکایی است. کروگر در واقع در پی نقد شرایط و اوضاع حاکم، با استفاده از رسان? عکاسی و بهره گیری از امکانات آن، در جهت اشاع? اندیشه های زنانه و گرایش های زن مدار در عالم هنر قدم برداشت. عکس ها و تصاویری که او ما را با آنها مواجه می سازد، در واقع حقیقتی است پنهان از این امر، که دیدن، دیگر باور کردن نیست و آن چیزی که رویت می گردد چیزی نیست که الزاماً دریافت می شود.بر این اساس، مقال? پیش رو با در نظر گرفتن دیدگاه های زنان در عصر حاضر و محوریت قرار دادن موضوع زن در نگاه باربارا کروگر و هم چنین ملاک قرار دادن آثار وی؛ سعی در بازنمایی این گونه مسائل دارد.