مقیاس حریم خصوصی

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی خصوصیات روان سنجی مقیاس جهت گیری حریم خصوصی اینترنتی در دانشجویان بوده است. روش: روش این پژوهش از نوع همبستگی بود. تعداد 400 دانشجو به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه حریم خصوصی چندبُعدی بارو و سمالسیرلار (2014) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی، از آزمون همبستگی پیرسون، ضریب آلفای کرونباخ و تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد، چهار عامل حریم خصوصی به عنوان حق قانونی، نگرانی در مورد حریم خصوصی اطلاعات شخصی، حریم ارتباط با دیگران و نگرانی در مورد حریم خصوصی دیگران مجموعاً 37/69 درصد از واریانس کل را تبیین می کنند. همچنین نتایج تحلیل عاملی تأییدی نیز نشان داد که این مقیاس از روایی و اعتبار نسبتاً مطلوبی برخوردار است و شاخص های برازش نشان می دهد که مقیاس، برازندگی و روایی سازه مطلوبی دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل می توان نتیجه گرفت که این آزمون در جامعه ی ایرانی با اعتبار و روایی مناسبی قابل اجرا است.