مصرف رسانه ها

این پژوهش، با هدف مطالعه رابطه رسانه های اجتماعی و شبکه روابط خویشاوندی و دوستی در شهر شیراز انجام شده است. در این مقاله از نظریه مرزهای خانوادگی و نظریه فردگرایی شبکه ای مورد استفاده قرار گرفته اند. بدین منظور 600 پاسخگو از دو نسل جوان و بزرگسال با روش نمونه گیری چند مرحله ای تصادفی انتخاب و طی یک مطالعه پیمایشی مورد مطالعه و مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که استفاده از رسانه های اجتماعی به افزایش ارتباط با دوستان واقعی و مجازی و افزایش حمایت دریافت شده از آنها برای جوانان و بزرگسالان کمک می کند. همچنین استفاده از این رسانه ها حمایت دریافتی از خویشاوندان نزدیک و دور را نیز تا حدی بهبود می بخشد؛ بدین صورت که حمایت دریافت شده از خویشاوندان نزدیک را برای بزرگسالان و خویشاوندان دور را برای جوانان افزایش می دهد. اما در مقابل، نتایج نشان می دهد که استفاده از این رسانه ها ارتباطات خانوادگی را تضعیف می نماید و با آن ارتباط معکوس دارد.

هدف از تحقیق حاضر، تبیین جامعه شناختی میزان مصرف شوخ طبعی سیاسی در میان دانشجویان دانشگاه اصفهان و ارائه یک مدل معادله ساختاری برای این موضوع بوده است. بدین منظور، پس از بررسی مبانی نظری و تحقیقانی موجود، یک مدل نظری که برگرفته از مطالعات یانگ و تیسینگر (2006) و میلوفسکی و همکاران (2011) در باب ویژگی های جمعیت شناختی- سیاسی بینندگان برنامه های شوخ طبعانه سیاسی بود، تدوین گردید. در ادامه، مدل مورد نظر با استفاده از داده های پیمایشی مورد آزمون قرار گرفت. یافته های تحقیق حاکی از آن است که نمونه آماری پیامک های شوخ طبعانه سیاسی را بیش از دیگر انواع شوخ طبعی های سیاسی مورد مصرف قرار می دهند. به علاوه، داده های به دست آمده، مدل تدوین شده برای مصرف شوخ طبعی سیاسی را حمایت می کند. در مدل نهایی، تمامی همبستگی های مورد انتظار-به استثنای رابطه میان سن و تماشای شوخ طبعی سیاسی-، معنی دار بوده اند. درنتیجه، پیش بین های مصرف شوخ طبعی سیاسی به ترتیب عبارتند از: مصرف رسانه ها، جهت گیری های سیاسی، و گرایش به شوخ طبعی سیاسی.