مهارت های فراشناخت

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارت های فراشناخت بر اضطراب امتحان و درگیری تحصیلی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی همراه با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را همه دانش آموزان دختر پایه سوم دوره دوم متوسطه شهر تایباد در نیم سال تحصیلی دوم 98-1397 تشکیل دادند. پس از اریابی اولیه، تعداد 30 نفر از دانش آموزان دختری که در آزمون اضطراب امتحان نمره بالاتری را کسب کردند (نمره برش 43)، به روش نمونه گیری هدفمند، به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسان گمارده شدند. افراد گروه آزمایش، برنامه آموزشی مهارت های فراشناخت را در 9 جلسه، 60 دقیقه ای (هر هفته 1جلسه) به صورت گروهی دریافت کردند؛ در حالی که گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. پیش از انجام درمان و پس از آن، اعضای دو گروه به پرسشنامه اضطراب امتحان ابوالقاسمی و همکاران (1375) و درگیری تحصیلی فردریکس و همکاران (2004)، پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته های حاصل از تحلیل داده های پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون گروه های آزمایش و کنترل در متغیرهای اضطراب امتحان و درگیری تحصیلی، تفاوت معناداری وجود داشت. با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود تا روان شناسان و مشاوران از نتایج آموزش مهارت های فراشناخت در جهت کاهش اضطراب امتحان و افزایش درگیری تحصیلی دانش آموزان بهره ببرند.

هدف: پژوهش حاضربه منظور بررسی و  مقایسه اثر بخشی برنامه  مشاوره انگیزشی نظام مند گروهی وآموزش مهارت های فراشناخت بر بهبود سازگاری تحصیلی و خود تنظیمی دختران دانش آموز متوسطه اول شهر تهران انجام شد. روش: بدین منظور 36 نفر از دانش آموزان دختر متوسطه اول از  منطقه 12آموزش وپرورش شهر تهران، که در سال تحصیلی 97-98 مشغول تحصیل بودند، به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند .روش پژوهش شبه آزمایشی وبر اساس طرح پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل و جایگزینی تصادفی بود. ابزار آزمون باعنوان پرس شنامه سازگاری تحصیلی(1989) و پرسشنامه خودتنظیمی بوفارد و همکاران(1995) در مرحله پیش آزمون توسط شرکت کنندگان تکمیل شد. برنامه مشاوره انگیزشی نظام مند گروهی وآموزش مهارتهای فراشناخت طی 10 جلسه 5/1ساعته در مورد گروه های آزمایش به اجرا در آمد، اما گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. پس از دوره های آموزش مرحله پس آزمون توسط شرکت کنندگان در هر سه گروه اجرا شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: تفاوت بین گروه های آزمایشی با گروه کنترل برای متغییر سازگاری تحصیلی  در سطح 01/0 و برای متغیر خودتنظیمی در سطح 05/0 معنا دار بود. بدین معنا که هر دو روش مشاوره انگیزشی نظام مند و مهارت های فراشناخت باعث افزایش سازگاری تحصیلی و بهبود خود تنظیمی  شده اند. همچنین بین میزان اثر بخشی گروه های آزمایشی تفاوت معناداری مشاهده نشد(05/0< P,). نتیجه گیری : نتایج نشان داد که هر دو روش مداخله سبب بهبود سازگاری تحصیلی و خود تنظیمی دانش آموزان شده است.