عقاد

تغلب الملامح الرومانسیّه علی شعر سید قطب، الأدیب المصری الذی کان شاعراً وناقداً قبل أن یکون مفکراًً ومفسّراً إسلامیّاً. فنزعته الرومانسیّه مکنتْه من رسم لوحهٍ متکاملهٍ شامله، تظهر فیها صورهٌ عامّهٌ لأهمّ الملامح الرومانسیّه ومظاهرها إضافهً إلی تأثرّه بالعرفان الشرقی. لقد تأثّر الشاعر بمدرسه العقّاد ونظرته العمیقه والعاطفیّه إلی الکون، وکلّ ذلک یتّجه به نحو المذهب الرومانسی فتبلورتْ معالمه فی أشعاره. الحنین إلی الوطن وذکریات الماضی، والشعور بالغربه الروحیّه العمیقه، والذوبان فی الطبیعه والتحدّث معها، والحبّ والتغزّل، والسیاحه فی عالم الخیال، والثوره علی المجتمع وأفکاره، والإشاده بالحریّه، والإحساس بالألم والحزن، کانت من أهمّ الملامح الرومانسیه فی شعر سید قطب. فی أکثر هذه الملامح نری سیطره القوی الروحیّه علی الشاعر، إذ أنّه یرتبط روحیّاً بالکون وما وراءه. تدرس هذه المقاله رومانسیّه سید قطب ضمن المنهج التوصیفی- التحلیلی الذی یقوم باستقصاء ورصد أهمّ المضامین الرومانسیّه فی شعره مع الإتیان بشواهدَ ونماذج شعریّهٍ تُعین علی فهم الموضوع.

عباس محمود عقّاد، از جمله پیش آهنگان ادبیات معاصر مصر و از چهره های مهم و تأثیرگذار روشنفکری جهان عرب است که در کسوت منتقد ادبی، در باب نسبت سنجی سنّت و جهان جدید بسیار اندیشیده است. این مقاله حاصل مطالعه ای، با عنایت به کتاب ابونواس، در باب ماهیت رویکرد نقادانه عقّاد است که طبق فرضیه آغازین، با سنت پوزیتیویستی فروید همگرایی و همخوانی دارد. از این رو، در سطور پیش رو می کوشد ابتدائا تلقیِ خود را از تئوری کنشگری دوباره کالینگوود، صورتبندی کند. سپس در پرتو آرای زیگموند فروید، ضمن تقریر و تنقیح سویه های نقد روانشناختی عقاد و پیش فرض های نهفته در دل این سویه ها که بر اساس آنها به نقد اشعار ابونواس پرداخته، به تحلیل آنها نیز همت می گمارد. از این رو، بحثی صرفا ادبی نیست؛ یعنی در آن از خواص و ویژگی های ادبی نقد سخنی به میان نمی آید، بلکه صبغه فلسفی دارد و معرفت بخشی و عینیت گزاره های ادبی را مفروض می پندارد. در پایان آنچه حاصل می شود بیانگر این است که رویکرد نقدی عقّاد، از نظرگاه های روش شناختی، معرفت شناختی و انسان شناختی، به دلیل پاره ای چالش های مغالطه آمیز فلسفی، علیرغم اقبال ویژه به آن در جهان معاصر، کاربست آن در حوزه نقد ادبی چندان موجّه نیست. چه رسد به اینکه مبنای ارزش داوری اخلاقی نیز قرار گیرد. از این رو، ایده کنشگری دوباره کالینگوود را به عنوان مدل پیشنهادی، جهت فهم عمیق تر لایه های زیرین و پنهان زندگی شعراء، ارائه می دهد.