مهارت های تنظیم هیجان

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های تنظیم هیجانی بر کارکردهای اجرایی در دانش آموزان با علایم اهمال کاری بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی (نیمه تجربی) و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با یک گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری تحقیق کلیه دانش آموزان دختر مشغول تحصیل در پایه یازدهم مدارس دوره دوم متوسطه شهر ماکو به تعداد 480 نفر در سال تحصیلی 98-97 بودند که از بین آنها 15 نفر برای گروه آزمایش و 15 نفر هم برای گروه کنترل به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. از پرسشنامه های اهمال کاری تحصیلی (PAS) و آزمون دسته بندی کارت های ویسکانسین (WCST) برای گردآوری اطلاعات استفاده شد. گروه آزمایش طی 10 جلسه تحت آموزش مهارت های تنظیم هیجان قرار گرفتند و در این مدت گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. داده ها از طریق آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره و چندمتغیره در نرم افزار spss تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش مهارت های تنظیم هیجانی منجر به کاهش میانگین نمرات گروه آزمایش در کارکردهای اجرایی و ابعاد آن شامل خطای در جاماندگی و خطای کل نسبت به گروه کنترل شده است (01/0>P). با توجه به نتایج می توان مطرح کرد که آموزش مهارت های تنظیم هیجانی بر بهبود کارکردهای اجرایی و ابعاد آن در بین دانش آموزان اثر مثبت دارد. در مجموع نتایج حاصل از پژوهش حاضر حاکی از اهمیت بالای آموزش مهارت های تنظیم هیجان در بهبود کارکردهای اجرایی دانش آموزان دارای علائم اهمال کاری تحصیلی می باشد

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان براساس راهبردهای تنظیم هیجان، تحمل ابهام و حمایت عاطفی معلم بود. روش پژوهش، توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان پسر دبیرستان (دوره دوم) مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 1399-1400 در شهر کرمانشاه تشکیل دادند که از بین آن ها با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 195 نفر انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل، پرسش نامه های خودکارآمدی تحصیلی (SES، پاتریک و همکاران،1977)، راهبردهای تنظیم هیجان (ERS، شیلد و کیکتی،1997)، تحمل ابهام (IUS، فرستون و همکاران ،1994) و حمایت عاطفی معلم (TASQ، ساکیز، 2007) بود. داده های پژوهش با روش های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد متغیرهای عدم تحمل ابهام، حمایت عاطفی معلم و راهبردهای تنظیم هیجان می توانند 40 درصد از واریانس خودکارآمدی تحصیلی را در دانش آموزان تبیین کنند (001/0>P). در مجموع می توان گفت تحمل ابهام، حمایت عاطفی معلم و راهبردهای تنظیم هیجان پیش بینی کننده خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان هستند و از طریق آن ها می توان خودکارآمدی دانش آموزان را تیین کرد.