برنامه های جانشین پروری

پژوهش حاضر با هدف پایش نقش پیاده سازی مدیریت مثبت گرا در فرایند جانشین پروری در سازمان های ورزشی استان اصفهان، با توجه به اثر خودکارآمدی شغلی و اعتماد سازمانی کارکنان خبره به عنوان متغیرهای میانجی انجام شده است. این پژوهش از دسته مطالعات توصیفی (همبستگی) است و جامعه آماری آن تمامی 366 نفر کارکنان خبره سازمان های ورزشی استان اصفهان بودند که به صورت کل شمار برای شرکت در این پژوهش انتخاب شدند. از چهار پرسش نامه استاندارد مدیریت مثبت گرا، خودکارآمدی شغلی، اعتماد سازمانی و جانشین پروری برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد و داده ها با استفاده از نرم افزار ایموس گرافیک تحلیل شدند. نتایج حاصل از مدل فرض شده پژوهش نشان داد که پیاده سازی مدیریت مثبت گرا در سازمان های ورزشی استان اصفهان به صورت مستقیم با وزن رگرسیونی 44/0 و همچنین، با میانجیگری سازه های خودکارآمدی شغلی با وزن رگرسیون 71/0 و اعتماد سازمانی کارکنان خبره با وزن رگرسیونی 65/0 بر گسترش فرایندهای جانشین پروری در آن سازمان ها اثرگذار بوده است؛ به همین دلیل، تأکید بر پیاده سازی مدیریت مثبت گرا در سازمان های ورزشی استان اصفهان می تواند به گسترش فرایند جانشین پروری در سازمان های ذکرشده منجر شود. با توجه به اثر مضاعف پیاده سازی مدیریت مثبت گرا بر توسعه فرایند جانشین پروری با توجه به نقش میانجی خودکارآمدی شغلی و اعتماد سازمانی کارکنان خبره در سازمان های ورزشی استان اصفهان به مسئولان مرتبط توصیه می شود علاوه بر پیاده سازی این روش نوین مدیریتی در سازمان، برای توسعه متغیرهای روان شناختی کارکنان نیز تلاش کنند.

هدف از این تحقیق معرفی الگوی جامع جانشین پروری برای سازمان ها می باشد. روش ﭘﮋوﻫﺶ از ﻧﻮع ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- مروری است که از طریق مبانی نظری فارسی و انگلیسی به جمع آوری مطالب پرداخته شده است. ازآنجاکه در سال های اخیر مفهوم منابع انسانی جای خود را به سرمایه انسانی داده است، جذب و استخدام نیروی انسانی مستعد و شایسته و جانشین پروری در سازمان ها اهمیت مضاعفی پیداکرده است و سازمان ها در تلاش اند تا از رویکردهای مناسب این فرایند به نحو مطلوب تری در راستای موفقیت سازمانی خود استفاده کنند. ترکیب نتایج تحقیقات مختلف در این زمینه نشان می دهد که جانشین پروری از الزامات مهم و اساسی برای داشتن سازمانی کارا و موفق محسوب می شود. جانشین پروری ابزار برنامه ریزی راهبردی است که می تواند مسائل به وجود آمده در سازمان را به خاطر ترک افراد و هم چنین شکاف دانش به وجود آمده از ترک سازمان توسط یک سری از افراد را به تصویر بکشد.

هدف این مقاله تعیین میزان اثربخشی اجرای دوره های همتاپروری ناجا است. پژوهش به روش توصیفی پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری شامل تمام افراد شرکت کننده در دوره یازدهم همتاپروری ناجا است. حجم نمونه 142 نفر از فراگیران و فرماندهان مستقیم آنان به روش تمام شمار است .ابزار گردآوری اطلاعات سه پرسشنامه محقق ساخته سنجش رضایت، سنجش یادگیری از نگاه خود فراگیران و سنجش اثربخشی رفتار از نگاه فرماندهان است. روایی پرسشنامه ها از طریق روایی محتوایی و با استفاده از نظر صاحبنظران و خبرگان ناجا به تأیید رسید و پایایی آنها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ عدد 92/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل  دادهها از آزمون کلوموگروف-اسمیرنوف، آزمون های تی زوجی و تی تک نمونه ای استفاده شده است. مطابق یافتههای پژوهش، میزان رضایتمندی فراگیران از آموزش ها، یادگیری و تأثیرگذاری آموزشهای فراگیران بعد از دوره نسبت به قبل از دوره به طور چشمگیری افزایش یافته است .مطابق نتایج، بیشترین تغییرات بعد از اجرای دوره نسبت به قبل از اجرای دوره به ترتیب به عوامل وظایف تربیتی و آموزشی فرماندهان و مدیران، عملیات روانی، اقدامات اجرایی فرمانده و مدیر در شرایط خاص، نقش فرماندهان و مدیران در امور انضباطی، ارتباط و تعامل مؤثر مربوط بود و از نظر رده و مسئول مافوق ،بیشترین تغییرات بعد از اجرای دوره نسبت به قبل از اجرای دوره به ترتیب به عوامل خلاقیت و نوآوری ،و کمترین تغییرات به عامل ارتباط و تعامل مؤثر مربوط بوده است.