ورزش های رزمی مصوب ارتش

بهره مندی نظامیان از مهارت های رزمی، در نبردهای آینده که از نوع ناهمطراز، نامنظم و تن به تن خواهد بود، قطعاً تاثیرات مثبتی در مواقع حساس متوجه کشور می نماید. علم به این موضوع منتج به این سوال عمده شد که «چگونه می توان ورزش های رزمی مصوب ارتش(تکواندو، کاراته و جودو) را در دانشگاه ها و آموزشگاه های آجا گسترش داد؟» در این پژوهش به بررسی وضع موجود و مطلوب سه متغیر مهمِ ساختار اجرایی تربیت و آموزش - تجهیزات و امکانات و شیوه مدیریت مناسب پرداخته شد. هدف از انجام این پژوهش تبیین چگونگی گسترش ورزشهای رزمی و تعیین راه کارهای سودمند برای از میان برداشتن فاصله مابین وضع موجود و وضع مطلوب می باشد. جامعه آماری پژوهش متشکل از کارکنان ستاد آجا و نیروها در جایگاه های مدیریتی و در سمت های اجرایی تخصصی ورزش رزمی است. نمونه آماری این پژوهش منطبق بر جامعه آماری شامل 43 نفر خبره از روسا، مدیران و مربیان مرتبط با موضوع بودند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری توصیفی(زمینه یاب) و استنباطی و ابزارهای آماری مربوطه، محاسبه، تحلیل و با بهره گیری از نرم افزار SPSS19 پردازش شد. یافته های پژوهش موید این مطلب است که، ساختار اجرایی تربیت و آموزش موجود جهت گسترش ورزش های رزمی مناسب نبوده، اما می تواند از طریق گنجاندن رشته های رزمی در فعالیت های فوق برنامه دانشجویان و ریشه برنامه تفصیلی دانش آموزان، و عواملی دیگر به وضع مطلوب نزدیک شود. تجهیزات و امکانات لازم از قبیل کیفیت پایگاه های ورزش رزمی(مربی مجرب، فضا و تجهیزات مناسب و کافی)، از جمله عوامل مهم در توسعه آتی ورزش رزمی شناسایی شد. و نهایتاً اعمال شیوه مدیریت مناسب از طریق انتصاب متخصصین تربیت بدنی(مدیریت ورزشی) در تربیت بدنی نیروها و مراکز دانشگاهی و آموزشگاهی، و ... در گسترش ورزش رزمی تاثیر انکارناپذیری دارد.