تخصص مالی مدیرعامل

پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین تخصص مالی مدیرعامل و حق الزحمه حسابرسی می پردازد چراکه به لحاظ نظری، تئوری های مختلف انتظارات متفاوتی پیرامون رابطه یادشده ترسیم می کنند. بعلاوه این پژوهش، نقش دستورالعمل کنترل های داخلی و کمیته حسابرسی و تخصص مالی هیئت مدیره را بر رابطه مذکور نیز مورد بررسی قرار می دهد. با بهره گیری از تحلیل رگرسیون خطی چندمتغیره و بررسی 63 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 7 ساله طی سال های 1388-1396، نتایج نشان می دهد که رابطه مستقیم و معناداری بین تخصص مالی مدیرعامل و حق الزحمه حسابرسی وجود دارد. به عبارت دیگر در شرکت هایی که مدیران عامل آنها دارای دانش و تخصص مالی هستند حق الزحمه بیشتری به حسابرسان پرداخت می شود. این درحالی است که در شرکت هایی که کمیته حسابرسی متخصص وجود دارد رابطه بین تخصص مالی مدیرعامل و حق الزحمه معکوس می باشد. بعلاوه یافته ها حاکی از آن است که تصویب دستورالعمل کنترل داخلی و همچنین تخصص مالی اعضای هیئت مدیره تأثیر معناداری بر رابطه بین تخصص مالی مدیرعامل و حق الزحمه نداشته است. در مجموع شواهد نشان می دهد که از بین سه متغیر دستورالعمل کنترل های داخلی، کمیته حسابرسی و تخصص مالی هیئت مدیره تنها متغیر کمیته حسابرسی بر رابطه تخصص مالی مدیرعامل و حق الزحمه حسابرسی اثر دارد.

شرکت های خصوصی به منظور کاهش هزینه ها، تلاش می کنند تا از پرداخت مالیات اجتناب کنند. آن ها دائماً به دنبال پیدا کردن راهه ای جدیدتری برای فرار از پرداخت مالیات هستند و برای دست یافتن به این مهم اقدام به استخدام مدیران متخصص و آشنا به قوانین مالیاتی می کنند تا از آشنایی آن ها به ابهامات و نقاط ضعف موجود در قوانین و مقررات مالیاتی استفاده کنند و از پرداخت مالیات اجتناب کنند و درنهایت باعث کاهش هزینه ها و افزایش سودآوری شرکت شوند. بررسی عوامل مؤثر بر مالیات حائز اهمیت می باشد. بر اساس مطالب ذکرشده هدف کلی پژوهش، بررسی تأثیر تخصص مالی بر اجتناب مالیاتی می باشد. به منظور دستیابی به هدف فوق، اقدام به تدوین سه فرضیه شد. بر این اساس به منظور آزمون فرضیه های پژوهش، نمونه ای متشکل از 113 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1393 الی 1399 انتخاب شد. جهت آزمون فرضیه های پژوهش نیز از مدل رگرسیون چندمتغیره مبتنی بر داده های ترکیبی استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان دهنده آن است که بین تخصص مالی در مدیرعامل، هیئت مدیره و کمیته حسابرسی بر اجتناب مالیاتی رابطه منفی و معناداری وجود دارد بدین معنی که با افزایش این معیارها، اجتناب مالیاتی کاهش خواهد یافت.

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر تخصص مالی مدیرعامل بر عملکرد مالی و کارایی سرمایه گذاری شرکت ها است. با افزایش تخصص مالی مدیرعامل، انتظار می رود که توانایی مدیرعامل در تحلیل و تصمیم گیری های مالی بهبود یابد که می تواند منجر به افزایش عملکرد مالی و بهبود کارایی سرمایه گذاری شود. ماهیت پژوهش حاضر از نوع کمی و در گروه پژوهش های اثبات گرایی است؛ زیرا مفاهیم مورد بررسی به شکل عینی در دنیای خارجی وجود دارد و پژوهشگر و واقعیت موضوع، استقلال کاملی نسبت به هم دارند. از آنجا که روش این پژوهش مبتنی بر تشریح ارتباطات واقعی بین داده های موجود است (توصیف آنچه هست) که در قالب مدل ارائه می شود، پژوهش در حیطه پژوهش های توصیفی به شمار می آید. در این پژوهش به منظور بررسی و تحلیل فرضیه ها، داده های مربوط به 181 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی 1396 تا 1401 استخراج و از مدل های رگرسیونی داده های ترکیبی با رویکرد گشتاورهای تعمیم یافته (GMM) و نرم افزار استاتا نسخه17 برای آزمون فرضیه ها و از مدل بیدل (2009) برای اندازه گیری کارایی سرمایه گذاری استفاده شده است. همچنین عملکرد مالی از طریق بازده دارایی ها اندازه گیری شده است. تخصص مالی مدیرعامل به طور قابل توجهی منجر به افزایش بازده دارایی ها و بهبود کارایی سرمایه گذاری در شرکت ها می شود. این نتایج با مبانی نظری موجود در حوزه مالی تطابق دارد، که بر اهمیت دانش و تخصص مالی مدیران در ارتقاء عملکرد مالی و بهره وری سرمایه گذاری تأکید دارد. به طور کلی، می توان نتیجه گرفت که تخصص مالی مدیرعامل نه تنها به تصمیم گیری های مالی مؤثرتر منجر می شود، بلکه می تواند بهبود کلی در عملکرد مالی و استفاده بهینه از منابع سرمایه ای را به دنبال داشته باشد.