کارآگاهان پلیس آگاهی

زمینه و هدف: آدم رباییاز جمله مهم ترین جرایم جنایی است که علاوه بر احتمال بروز خطر جانی برای فرد ربوده شده و ایراد صدمه جدی به امنیت، آرامش ذهنی و سلامت روحی خانواده فرد ربوده شده، یکی از چالش های پلیس آگاهی نیز است. بر همین اساس هدف اصلی این تحقیق شناسایی و تبیین عوامل مؤثر بر افزایش اثربخشی اقدامات کارآگاهان در جرم یابی آدم ربایی در کلان شهر تهران از سال 1397 الی 1398 بوده است. روش : تحقیق حاضر یک پژوهش کیفی از نوع تحلیل محتوای جهت دار بوده که از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری آن 35 نفر از کارآگاهان و کمک کارآگاهان شاغل در معاونت مبارزه با جرایم جنایی پلیس آگاهی تهران بزرگ هستند که به روش هدفمند انتخاب شده اند. روش گردآوری داده ها به صورت میدانی و ابزار آن مصاحبه های عمیق نیمه ساختاریافته است و برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار مکس کیو دا استفاده شده است. یافته ها : با توجه به یافته های تحقیق می توان با 95 درصد اطمینان بیان کرد که متغیرهای یکپارچگی بانک های اطلاعاتی، تربیت حرفه ای کارآگاهان، وحدت فرماندهی، مقاوم سازی مردم به میزان بالا بر اثر بخشی اقدامات کارآگاهان در جرم یابی آدم ربایی مؤثر است. نتیجه گیری: با توجه نتایج به دست آمده از تحقیق، طراحی الگوی جامع جرم یابی آدم ربایی، بررسی الزامات و چالش های پلیسی در جرم یابی آدم ربایی، مطالعه تطبیقی برخی کشورها در خصوص فرایند جرم یابی آدم ربایی ضروری به نظر می رسد.