دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور

هدف: ساخت و اعتباریابی مقیاسی برای سنجش عوامل ترغیب کننده و بازدارنده همکاری علمی درمیان اعضای هیئت علمی دو دانشگاه شهید چمران و علوم پزشکی جندی شاپور اهواز. روش: نوع پژوهش کاربردی و روش آن پیمایشی است. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته است. روایی پرسشنامه از طریق روایی محتوایی (صوری) انجام و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ 94/0=α تعیین شد. نمونه گیری با استفاده از جدول مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای صورت گرفت. جامعه پژوهش 292 نفر از اعضای هیئت علمی دو دانشگاه شهید چمران و علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بوده است. از تعداد 292 پرسشنامه توزیع شده، جمعاً 188 پرسشنامه(38/64%) آن دریافت شد. یافته ها: نتیجه اجرای تحلیل عاملی بر روی داده های مستخرج از پرسشنامه های دریافتی منجر به استخراج 13 عامل اصلی (6عامل ترغیب کننده و 7 موانع بازدارنده) شد. به طور کلی، نتایج فوق نشان می دهد که پرسشنامه همکاری علمی از اعتبار بالایی دارد و در نتیجه می تواند ابزار مناسبی برای ارزیابی عوامل ترغیب کننده و بازدارنده همکاری علمی در میان اعضای هیئت علمی این دو دانشگاه باشد.

هدف:  هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر سرمایه ی انسانی و فکری بر عملکرد کارکنان در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بود. روش: این پژوهش از نظر هدف توصیفی، از نظر نوع استفاده کاربردی، از نظر بعد زمان مقطعی و از نگاه نوع داده ها کمی بود. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش کلیه کارکنان ساختمان مرکزی دانشگاه علوم پزشکی اهواز بود که بر اساس فرمول کوکران 340 نفر به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی ساده نمونه گیری گردیدند. داده های مورد نیاز برای تحقیق از طریق پرسشنامه های استاندارد سرمایه فکری بنتیس (1998) و عملکرد کارکنان هرسیوبلانچاردوگلداسمیت (1980) گردآوری شدند و توسط نرم افزار  SPSSو LISREL مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: براساس یافته ها در آزمون همبستگی پیرسون  مقدار ضریب همبستگی بین متغیر سرمایه فکری و عملکرد کارکنان برابر 0.781 در سطح معناداری 0.000 شد که این مقدار کمتر از سطح معناداری آزمون (0.05) می باشد، بنابراین نتیجه می گیریم که آزمون معنادار بود (p<0.05).نتیجه گیری: سرمایه فکری بر عملکرد کارکنان در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز تأثیر مثبت معنی داری دارد.