پیامدهای روانشناختی قطع عضو

قطع عضو، یکی از مشکلات جسمانی حادی است که منجر به تغییرات شدیدی در احساسات، شناخت ها و رفتارهای افراد می شود. مهم ترین پیامدهای روانشناختی قطع عضو، اختلال در تصویر بدنی، کاهش حرمت خود و میل به انزوای اجتماعی هستند که در صورت ازمان به اختلالات روانشناختی بالینی به ویژه افسردگی می انجامند. هدف این پژوهش، استفاده از روش روان نمایشگری (سایکودراما) به منظور کمک به کنار آمدن با قطع عضو بود. پژوهش حاضر به عنوان یک تک بررسی تجربی، از طرح تک آزمودنی ( A-B ) بهره گرفته است. به علاوه، در این پژوهش از مصاحبه کیفی و آزمون افسردگی بک (فرم کوتاه) به منظور سنجش مشکلات مراجع استفاده شده است. تغییرات نمره افسردگی مراجع از 24 به 3 و همچنین اظهارات خود او در مصاحبه های بالینی قبل و بعد از درمان، نشان می دهند که روان نمایشگری در کاهش مشکلات روانشناختی مراجع و سازش یافتگی او با فقدان عضو، مؤثر بوده است. یافته ها نشان می دهند که ماهیت انعطاف پذیر و فعال روان نمایشگری که امکان تمرین نمایشی فعالیت های روزمره زندگی را برای بیمار فراهم می سازد سبب تسهیل کنار آمدن بیمار با پیامدهای آسیب زای روانشناختی قطع عضو می شود.