عدم تحریف قرآن

در نگاهی اجمالی به کتب عدم تحریف قرآن دریافته می شود که رویکرد این کتاب ها، رویکردی تاریخی و نزاع فرقه ای است که از قرن سوم تا پنجم شکل گرفته و تاکنون ادامه یافته است. در دهه های اخیر کم کم، رویکرد موضوع «تحریف قرآن» از حالت تاریخی – روایی به رویکرد فلسفی – کلامی در حال تغییر است. از سوی دیگر، با توجه به حجم اتهاماتی که به شیعه، درباره موضوع تحریف قرآن و در محاورات گرایشات تند «سنی – اسلامی» زده می شود، ضروری است تا حد امکان به این موضوع پرداخته شود. به همین دلیل، یکی از ضروریات، تدوین کتابشناسی به روز برای موضوع «عدم تحریف قرآن» است. نویسنده، نوشتار حاضر را با هدف معرفی کتابشناسی های پیرامون موضوع عدم تحریف قرآن، به رشته تحریر درآورده است. وی نخست تاریخچه ای مختصر از سیر پیدایش بحث تحریف یا عدم تحریف قرآن و نهضت ردیه نویسی بر تحریف قرآن را ارائه می دهد. در ادامه، پس از بیان دلایل سختی تدوین کتابشناسی عدم تحریف قرآن، برخی منابع برای تدوین کتابشناسی در این زمینه را به ترتیب سال انتشار معرفی می نماید. وی در نهایت، نوشتار را با معرفی و نقد و بررسی چهار کتابشناسی اختصاصی پیرامون موضوع عدم تحریف قرآن، به پایان می رساند.

مسأله تحریف یا عدم تحریف قرآن، مهم ترین زیربنای علوم اسلامی می باشد که عقیده بر هر کدام از آن ها مجموعه ای از موضوعات اسلامی و دینی را تغییر می دهد. از آنجا که در دوران حاضر این موضوع در کانون توجهات فرق اسلامی و غیر اسلامی قرار گرفته است؛ اهمیت پرداختن به آن دو چندان شده است. لازمه تحقیق دراین مسأله، در اختیار داشتن یک کتابشناسی اختصاصی پیرامون عدم تحریف قرآن است. در نگاهی اجمالی به کتب عدم تحریف قرآن، دریافته می شود که رویکرد غالب این کتاب ها، رویکردی تاریخی و نزاع فرقه ای است که از قرن سوم تا پنجم شکل گرفته و تاکنون ادامه یافته است. نویسنده در نوشتار حاضر درصدد است تا پیرامون کتابشناسی های تحریف قرآن، اطلاعاتی ارائه دهد.

قرآن معجزه جاودان و جهانی پیامبر اسلام(ص) است که خود تأکید دارد هرگز گرد تحریف دامن پاک آن را نخواهد آلود. با مشاهده قرائت های مختلفی که از آیات آن وجود دارد، این پرسش رخ می نماید که آیا وجود قرائت های گوناگون به معنای ورود تحریف در قرآن نیست. مبحث قرائات و نیز عدم تحریف قرآن از مباحث مهم و کلیدی علوم قرآنی است، تا جائی که دانش پژوهان در طول اعصار مختلف درباره هر یک مستقلاً کتاب هایی نگاشته اند و تفصیلاً در مورد پیشینه انواع قرائات و حجیت آن ها صحبت هایی شده است. همچنین در دفع شبهه تحریف دلائل متعددی بیان گشته و قرآن کریم را از هرگونه دستکاری مصون دانسته اند. اگرچه همواره این سؤال در تعارض این دو مطلب مطرح بوده که چگونه می شود از طرفی معتقد به عدم تحریف قرآن بود و از طرف دیگر قرائت های مختلف و اختلاف های فراوان را در زمینه قرائت قرآن شاهد بود؟ اما محققین یا سعی کرده اند هرگز این دو را در تعارض هم ندانند و یا اگر هم تعارض قائل شده اند با تمسک به عباراتی مبهم خواسته اند مشکل را حل کنند. ما اساسأ این دو مقوله را در تعارض هم دانسته و تلاش علما را در حل این مشکل ناکافی می دانیم و معتقدیم هنوز مسأله لا ینحل باقی مانده و اقدام مؤثری در این زمینه صورت نگرفته است، در نتیجه در این راستا در مقام بیان وجوه محتمل در صدد حل مسأله برآمده ایم.

کتاب «فَصلُ الخِطاب فی تَحریفِ کِتابِ رَبّ الاَرباب» اثر میرزا حسین نوری (م1320ق)، جنجالی ترین کتاب قرآنی دو قرن اخیر می باشد که در آن حدود هزار روایت مطرح نموده است. با توجّه به موقعیّت و شخصیّت محدّث نوری و تأثیرگذاری کتاب وی در مناقشات کلامی میان شیعه و اهل سنّت و نیز اهمّیت فوق العاده مسأله، لازم می نمود تا مأخذشناسی جدید و به روزی که در آن، مشخّصات غالب نوشته های پیرامون کتاب فصل الخطاب وجود داشته باشد، در دسترس پژوهشگران قرار گیرد تا با توجّه به آن به پاسخگویی به شبهات و تحقیقات جدید در این زمینه بپردازند. در مقاله حاضر، مجموعه ای با حدود یکصد عنوان از منابع پیرامون کتاب فصل الخطاب، با اطّلاعات شناسنامه ای، معرّفی شده است.

 محدث نوری در سال ۱۲۹۲ق کتاب فصل الخطاب فی تحریف کتاب رب الأرباب را نگاشت و در آن دلایلی بر تحریف قرآن ارائه نمود. از میان ردّیّه هایی که بر آن نوشته شد، طبق اسناد موجود و بنابر نقل آقابزرگ تهرانی و برخی دیگر به تبع او، محدث نوری فقط به یکی از ردّیّه ها، یعنی کشف الإرتیاب پاسخ داده است. امّا در پژوهش های جدید، مشخص شده است که آقابزرگ در شناسایی و معرفی این رساله به عنوان رد کتاب کشف الإرتیاب اثر شیخ محمود معرب تهرانی (ز1303ق)، اشتباه نموده است. رساله جوابیه حاجی نوری، از جهات مختلف تاریخی و علمی، برای روشن شدن برخی مسایل مطرح شده پیرامون شخص وی و نیز مسأله تحریف قرآن، مهم بوده و لازم است که در دسترس محققان قرار گیرد. این رساله بیست صفحه ای، پاسخ به این سه شبهه مستشکل بر فصل الخطاب است: 1 با اثبات تحریف قرآن، این کتاب بی اعتبار می گردد. 2 با اثبات تحریف، انتساب قرآن به پیامبر(ص) منتفی می شود. 3 با اثبات تحریف، معجزه ای برای پیغمبر ثابت نمی شود. در مقاله حاضر، متن اصلی دستخط محدث نوری با شرح و توضیحاتی از محقق، ارائه می گردد که در آن، حاجی نوری ایرادات مستشکل بر فصل الخطاب را نپذیرفته و مفصلاً بدان ها پاسخ گفته است.

میرزا حسین نوری (م1320ق) در سال ۱۲۹۲ قمری کتابی با عنوان «فصل الخطاب فی تحریف کتاب ربّ الارباب» نگاشت. بعدها به واسط این اثر، جنجال های کلامی و فرقه ای به پا گشت و آثار متعدّد مستقل و غیر مستقلی در ردّ این کتاب حاجی نوری نوشته شد. در سال گذشته، کتاب مفصّلی پیرامون فصل الخطاب و نیز «رساله جوابیّه اشکالات بر فصل الخطاب» محدّث نوری نگارش یافته که در آن به مسائل مختلفی پیرامون این دو اثر پرداخته است. این کتاب، شامل نُه مقاله مجزّا می باشد که هر کدام به مسأله ای درباره فصل الخطاب پرداخته اند. نوشتار پیش رو، به معرّفی تفصیلی این اثر جدید پرداخته است تا پژوهشگران این کتاب تازه را بشناسند.