اختلافِ نظرِ معرفتی

این مقاله نقش یا کارکرد شواهد مرتبه بالاتر را در بحث اختلافِ نظر معرفتی بررسی می کند. پس از ارائه تعریفی از شواهد مرتبه اول و شواهد مرتبه بالاتر و تأکید بر تمایز میان آنها، به نفعِ این دیدگاه استدلال می کنم که شواهد مرتبه بالاتر مستقل از شواهد مرتبه اول، شاهد به شمار نمی آیند. سپس از طریق مثال داروی اختلال یکی از مشهورترین دیدگاه های معرفت شناسان معاصر، یعنی دیدگاه دیوید کریستن سن را درباره شواهد مرتبه بالاتر و نقش آنها در اختلاف نظر توضیح می دهم و آن را نقد می کنم. در ادامه استدلال تامس کِلی را درباره تأثیرنداشتن شواهد مرتبه بالاتر شرح می دهم و به نقد آن می پردازم. در این بخش چگونگی کارکرد استدلال اصلی کِلی علیه تأثیر شواهد مرتبه بالاتر را نشان می دهم و در عین حال، به این انتقاد واردشده بر استدلال کِلی پاسخ می دهم که تأثیر شواهد مرتبه بالاترلزوماً مؤید دیدگاه وزن دهی برابر است.

این مقاله به بررسی ارتباط تأثیر شواهد مرتبه بالاتر با دیدگاه وزن دهی برابر در بحث اختلاف نظر معرفتی می پردازد. در ابتدا پس از معرفی تمایز میان شواهد مرتبه اول و شواهد مرتبه بالاتر، استدلالی از تامس کلی مطرح می شود که مطابق آن در نظر گرفتن تأثیر شواهد مرتبه بالاتر لزوماً به تأیید دیدگاه مصالحه گرایان نمی انجامد. سپس استدلالی از جاناتان متسون در نقض استدلال کلی شرح داده می شود که طبق آن اعمال تأثیر شواهد مرتبه بالاتر به تأیید دیدگاه وزن دهی برابر و در نتیجه تعلیق باور در مواجهه با اختلاف نظر معرفتی خواهد انجامید. در ادامه نشان می دهم که استدلال متسون بر دیدگاهی مبتنی است که آن را نظریه دو قسمتی شواهد نامیده ام. سپس با طرح  اشکالات وارد بر نظریه دو قسمتی شواهد نشان داده ام که تسلسل از جمله هزینه هایی است که طرفدار نظریه دوقسمتی شواهد باید بپذیرد. سپس با ارائه مدلی نشان می دهم که حتی اختیار کردن نظریه دوقسمتی شواهد و پذیرفتن هزینه های آن نیز به تأیید دیدگاه وزن دهی برابر در اختلاف نظر معرفتی نمی انجامد، زیرا می توان استدلالی مستقل علیه دیدگاه وزن دهی برابر ارائه کرد. به این ترتیب اگر دیدگاه وزن دهی برابر دو طرف  نادرست باشد، راه یکی از مهم ترین استدلال های مؤید مصالحه گرایی بسته می شود.